Avoid a void? No way!

Μόλις ξύπνησα και θέλω να γράψω κάτι αυτό που έζησα χθες βράδυ στην έκτακτη παράσταση του «Αντί Διδακτορικού» στο Void: ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ!

Καλά, ας γράψω και κάτι παραπάνω. Μετά την παράσταση που είχα κάνει στην Ύδρα, συνειδητοποίησα πόσο μου είχε λείψει το σταντ-απ. Οπότε αποφασίσαμε με τον Γιώργο Κατινά να κάνουμε μια έκτακτη παράσταση του «Αντί Διδακτορικού». Όλα κυλούσαν κανονικά: πρήξιμο των πάντων μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (ωλαλα!), επαναπρήξιμο και όσων μας είχαν ξεφύγει και φυσικά υστερομεταπρήξιμο όσων έκαναν πώς δεν είχαν πάρει χαμπάρι.

Το αποτέλεσμα: μια παράσταση με το πιο ενθουσιώδες κοινό που ίσως να έχω ζήσει σε παράσταση σταντ-απ! Αυτό που έζησα χθες δεν ήταν παράσταση, ήταν ροκ συναυλία! Θα πήδαγα κι εγώ στο κοινό να με σηκώσει στα χέρια του, αλλά βλέπω στις φωτογραφίες πόσο έχω παχύνει, και πολύ χάρηκα που δεν το έκανα. (Πριν πει κανείς «όχι, ρε Δημήτρη, εγώ μια χαρά σε βλέπω, να ξέρετε πως εδώ έχουν μπει φωτογραφίες της Κατερίνας Πασπαλιάρη που με κολακεύουν).

Χθες βράδυ όμως, κάναμε και μια αναμετάδοση της παράστασης μέσω διαδικτύου, κάτι που μου είχε προτείνει ο Κωνσταντίνος Πιλάβιος εδώ και πολύ καιρό, αλλά μόλις χθες μπορούσαμε να έχουμε τις προϋποθέσεις στο χώρο για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο. Έτσι, λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση, ο Κωνσταντίνος κύρηξε την έναρξη της αναμετάδοσης.

Μόλις τελείωσα, κατέβηκα κάτω και μου είπε πως την αναμετάδοση παρακολούθησαν ως και 500 άτομα! Όπως θα έλεγα και αν ήμουν πάπια σε κόμικ «σμπαρεκουάκ»! Μεταφέρω κάποια από τα σχόλια που με περίμεναν στο twitter!

Δεν είναι όμως όλα ρόδινα στο διαδικτυακό κόσμο. Ένα αστείο που έχω στην παράσταση για τους Κύπριους προφανώς εξόργισε κάποιον τόσο ώστε να με ψάξει στο facebook, να μου στείλει μέιλ και μετά να με μπλοκάρει ώστε να μην μπορώ ούτε να του απαντήσω, ούτε να δω ποιος είναι!

Το αστείο που προκάλεσε το μένος του κυρίου ήταν το εξής:

Φέτος στις απόκριες ντύθηκα Κύπριος.

Ξέρετε πως ντύνεται κανείς Κύπριος;

Τα παίρνει όλα από το Zara!

Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω σε ποιο σημείο ακριβώς αποκαλώ τους Κύπριου «καρναβάλια»... Ας είναι όμως, δεν μπορώ να κρατήσω κακία σε κανένα μετά την επιτυχία της παράστασης χθες βράδυ! Ευχαριστώ όσους ήρθατε στην παράσταση, όσους την παρακολουθήσατε στο διαδίκτυο και, ακόμα περισσότερο, όλους όσους έρθετε του χρόνου στο νέο μου σταντ-απ μονόλογο. Τα λέμε στην «Υπερπαραγωγή»!

Παίζει καμία προσκλησούλα;

Τα γράφω τώρα που τα έχω φρέσκα, γιατί μετά θα με πιάσουν τα «δεν έπρεπε, κακώς έκανα την ανάρτηση» και όλα αυτά τα ψυχαναγκαστικά που, μεταξύ μας, στιγμή δεν θα έπρεπε να φορτώνουμε τους εαυτούς μας.

Το ξέρετε το «Αντί Διδακτορικού»; Ναι, μιλάω για αυτόν τον σταντ-απ μονόλογο που παρουσίαζω από το 2008. Που είχα πει πως ολοκλήρωσε την πορεία του στην Αθήνα με την τελευταία παρουσίαση του στο Nixon.  Πήγα λοιπόν κι έπαιξα στην Ύδρα, και είδα πόσο μου είχε λείψει να παίζω, είχα και κόσμο που με ρώταγε αν θα το ξαναπαίξω επειδή δεν τον είδαν, κι έτσι αποφάσισα να κάνω μια έκτακτη παράσταση.

Στέλνω λοιπόν μέσω του γκρουπ του facebook:

Η ανταπόκριση ήταν αρκετά θερμή, και αυτό που με συγκίνησε περισσότερο ήταν πόσοι από όσους είχαν δει την παράσταση ήθελαν να ξαναέρθουν. Οπότε, κοιτάμε με το 4actors που έτρεχε την παράσταση στο Nixon να βρούμε ημερομηνία στο χώρο που τρέχει τώρα μια άλλη παράσταση (την οποία έχω ήδη δει και τη συνιστώ!). Όλα καλά, όλα ωραία, συμφωνούμε και με τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού και λίγες μέρες αργότερα ανακοινώνω:

Αρχίζω να έχω τις πρώτες απαντήσεις από κόσμο που τελικά δεν θα μπορέσει να έρθει, επειδή θα λείπει διακοπές. Αλλά, μιλάμε για μηνύματα ευγενικά, που σε κάνουν να αισθάνεσαι πως πράγματι ήθελαν να έρθουν να σε δουν και δεν μπορούν.

Και σήμερα, συνέβη κάτι που με εξόργισε: δημοσιογράφος, που είχε καλύψει το «Αντί Διδακτορικού», χωρίς να το έχει δει, μόνο και μόνο επειδή κάτι της έκανε, που είχε ανοιχτή πρόσκληση για να έρθει όποτε ήθελε καθόλη τη διάρκεια των παραστάσεων στο Nixon, όπου έπαιξα μόλις 27 φορές σε ένα διάστημα σχεδόν 4 μηνών, αλλά δεν ήρθε ποτέ, έστειλε μέιλ στον συνεργάτη μου ζητώντας τέσσερις (4) προσκλήσεις.

#fail, #oust και #to_be_unfollowed όπως θα έγραφα και στο Twitter. Όπου εκεί ξέσπασα στην αρχή:

Τα μηνύματα καλό θα ήταν να διαβαστούν από κάτω προς τα πάνω, στην ορθή χρονολογική τους σειρά για να καταλάβετε τι ακριβώς συνέβη. Αλλά για να διαβάζετε αυτές τις γραμμές τώρα, πάει να πει πως είναι ήδη αργά. Στην αρχή πήγα να μιλήσω για γενικότητες, αλλά το τσακάλι ο diakoptis το έπιασε και μου απάντησε ακριβώς επί του θέματος. Όμως ισχύει αυτό που έγραψα στο τέλος: όταν κάνω σταντ-απ, εγώ δουλεύω. Όλοι όσοι έχουν παραπονεθεί πως είναι ακριβό το εισιτήριο (15 ευρώ με ποτό), είναι συνήθως άνθρωποι που δεν έχουν έρθει καν στην παράσταση. Γιατί 2 χρόνια που παίζω με αυτό το εισιτήριο, δεν έχει βρεθεί κανείς να τολμήσει να έρθει να μου πει πως ήταν ακριβό το εισιτήριο για την παράσταση που είδαν, ακόμα και στη Θεσσαλονίκη, όπου είχα το ίδιο εισιτήριο χωρίς ποτό (και χωρίς φαΐ). Όσοι θέλετε, λοιπόν, τα λέμε την Παρασκευή 16/07 στις 21:30, στο Void Dance Bar, Ευμολπιδών 26, Γκάζι. Είσοδος 15 ευρώ με ποτό. Θα είμαι ο ψηλός με το μικρόφωνο.

Όλο αυτό το ποστ γράφτηκε για να δείτε πως έμαθα να κροπάρω εικόνες από την οθόνη του υπολογιστή μου και να τις ποστάρω στο μπλογκ μου.