Вечерние песни ][ Νυχτερινά τραγούδια

Σε μια εβδομάδα έχουμε πρεμιέρα, οπότε είπα να μεταφέρω το δελτίο τύπου της παράστασης, αλλά με κάποια σχόλια και έξτρα στο τέλος της ανάρτησης!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Вечерние песни ][ Νυχτερινά τραγούδια

Μουσικοθεατρική βραδιά «1 σε 2»

από τις Όπερες των ζητιάνων στην Knot Gallery

Μια άλλη όψη του ταλέντου του δοκιμάζει ο γνωστός κωμικός Δημήτρης Δημόπουλος (Αντί διδακτορικού, Υπερπαραγωγή) σε συνεργασία με την εταιρεία μουσικού θεάτρου «Οι όπερες των ζητιάνων», σκηνοθετώντας τη μουσικοθεατρική παράσταση Вечерние песни ][ Νυχτερινά τραγούδια, βασισμένη στο έργο για κόρνο και φωνή Νυχτερινά τραγούδια (1975) του σοβιετικού συνθέτη και δεξιοτέχνη κορνίστα Βιτάλι Μπουγιανόφσκι.

Στο πρώτο μέρος της βραδιάς, το έργο θα παρουσιαστεί όπως ακριβώς το έγραψε ο Μπουγιανόφσκι, δηλαδή σε συναυλιακή μορφή και στα ρωσικά.

Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς, τα Νυχτερινά τραγούδια θα παρουσιαστούν ξανά, όμως αυτή τη φορά σε ελληνική μετάφραση, σκηνοθετημένα και διασκευασμένα με δραματουργικό άξονα την δημοφιλέστερη νυχτερινή ενασχόληση: τον ύπνο.

Θέμα του έργου του Μπουγιανόφσκι (του οποίου ο τίτλος μεταφράζεται κυριολεκτικά ως «εσπερινά τραγούδια») είναι η μετάβαση από τη μέρα στη νύχτα. Στην ίδια λογική, η ανάγνωση του Δημήτρη Δημόπουλου αξιοποιεί τόσο συναυλιακά, όσο και θεατρικά εκφραστικά μέσα, επιχειρώντας να αποδώσει τη νοητική και σωματική κατάσταση που χαρακτηρίζει αυτή την τόσο οικεία, όσο και άγνωστη, πτυχή της ανθρώπινης φύσης.

Το απαιτητικότατο μέρος του κόρνου αναλαμβάνει ο διακεκριμένος κορνίστας Αντώνης Λαγός, και το φωνητικό μέρος τραγουδά η μεσόφωνος Σοφία Καπετανάκου.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μουσική: Βιτάλι Μπουγιανόφσκι
Σκηνοθεσία, μετάφραση, δραματουργία: Δημήτρης Δημόπουλος

Μεσόφωνος: Σοφία Καπετανάκου

Κόρνο: Αντώνης Λαγός

Knot Gallery
Μιχαλακοπούλου 206 & Πύρρου, Αθήνα
Πλησιέστερος σταθμός Μετρό: Αμπελόκηποι
Λεωφορεία: Α5, Β5 (στάση: Ζαγορά)
4, 5, 11 & 12 Απριλίου 2011
Ώρα έναρξης: 21.00
Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ
Πληροφορίες & κρατήσεις: 6949554720

Χορηγός επικοινωνίας: culturenow.gr

Αυτό ήταν το δελτίο τύπου. Πάμε τώρα να δούμε τι φωτογραφίες που συνοδεύουν το δελτίο τύπου τις οποίες τράβηξε ο Στάθης Καλλιγέρης.
 

 
Η τελευταία φωτογραφία σχολιάστηκε αμέσως με το που έσκασε! Είμαι πολύ περίεργος να δω στα δημοσιεύματα που περιμένουμε, ποια φωτογραφία θα επιλέξουν οι αρθρογράφοι...
 
Πώς λοιπόν προέκυψε να ασχολούμαστε τώρα με ένα σοβιετικό έργο για κόρνο και φωνή;  Όλα ξεκίνησαν όταν ήρθαν η Σοφία και ο Αντώνης να με δουν στο σταντ-απ και μου είπαν πως ετοιμάζουν μια συναυλία με έργα για κόρνο και φωνή. «Πόσα έργα για κόρνο και φωνή να υπάρχουν;» αναρωτήθηκα, και έτσι βρέθηκα από περιέργεια κυρίως στη συναυλία «Η μουσική είναι τραγούδι»  στις 30 Απρίλη 2010 στην αίθουσα συναυλιών «Φίλιππος Νάκας» (γι' αυτό πρέπει να τα κρατάμε τα προγράμματα, δεν ξέρεις ποιος ιστορικός θα τα χρειαστεί!).
 
Η συναυλία είχε αρκετές διασκευές από γνωστές άριες, γνωστά λιντ αλλά και πρεμιέρες έργων που γράφτηκαν ειδικά για τη συναυλία. Όλα ήταν όμως με συνοδεία πιάνου! Με κορόιδεψαν; Με γέλασαν; Με παραπλάνησαν; Μέχρι που φτάσαμε στο έργο «Νυχτερινό Τραγούδι» του Βιτάλι Μπουγιανόφσκι, που ήταν και το μόνο έργο γραμμένο αποκλειστικά για φωνή και κόρνο.

Είχα μείνει αποσβολωμένος! Δεν ήξερα πως το κόρνο είχε τόσα χρώματα και τόσες δυνατότητες! Πέρα όμως από την αποκάλυψη των δυνατοτήτων αυτού του οργάνου, ήταν πολύ ωραίο και το έργο.

Θυμήθηκα και τα πέντε ρώσικα που είχα κάνει κάποτε, οπότε καταλάβαινα πάνω-κάτω τι έλεγαν και οι στίχοι. Είχα καταλάβει πως όλα τα προηγούμενα έργα που ακούστηκαν τη βραδιά εκείνη, ήταν μόνο τα συνοδευτικά αυτού του έργου, που ήταν και ο ουσιαστικός λόγος να παρακολουθήσει κανείς τη συναυλία.

Όταν τελείωσε η συναυλία, πήγα να συγχαρώ τη Σοφία και τον Αντώνη και να μοιραστώ μαζί τους τον ενθουσιασμό μου για το έργο του Μπουγιανόφσκι και να τους πω πως το έργο αυτό έπρεπε να το ακούσουν κι άλλοι και πως θα έπρεπε να το κάνουμε παράσταση! Και τότε συμφωνήσαμε πως αν είναι να δραματοποιηθεί, θα το σκηνοθετούσα εγώ.

Η ιδεά μου ήταν να παίξουμε το έργο δύο φορές: μία όπως είναι, ως συναυλιακό έργο στα ρώσικα, και μία μεταφρασμένο στα ελληνικά και σκηνοθετημένο. Κάπως έτσι το πρότεινα στις «Όπερες των Ζητιάνων» που ανέλαβαν τελικά την παραγωγή. Και να 'μαστε τώρα, μία εβδομάδα πριν την πρεμιέρα! Σκατά, σκατά, σκατά!