Вечерние песни ][ Νυχτερινά τραγούδια

Σε μια εβδομάδα έχουμε πρεμιέρα, οπότε είπα να μεταφέρω το δελτίο τύπου της παράστασης, αλλά με κάποια σχόλια και έξτρα στο τέλος της ανάρτησης!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Вечерние песни ][ Νυχτερινά τραγούδια

Μουσικοθεατρική βραδιά «1 σε 2»

από τις Όπερες των ζητιάνων στην Knot Gallery

Μια άλλη όψη του ταλέντου του δοκιμάζει ο γνωστός κωμικός Δημήτρης Δημόπουλος (Αντί διδακτορικού, Υπερπαραγωγή) σε συνεργασία με την εταιρεία μουσικού θεάτρου «Οι όπερες των ζητιάνων», σκηνοθετώντας τη μουσικοθεατρική παράσταση Вечерние песни ][ Νυχτερινά τραγούδια, βασισμένη στο έργο για κόρνο και φωνή Νυχτερινά τραγούδια (1975) του σοβιετικού συνθέτη και δεξιοτέχνη κορνίστα Βιτάλι Μπουγιανόφσκι.

Στο πρώτο μέρος της βραδιάς, το έργο θα παρουσιαστεί όπως ακριβώς το έγραψε ο Μπουγιανόφσκι, δηλαδή σε συναυλιακή μορφή και στα ρωσικά.

Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς, τα Νυχτερινά τραγούδια θα παρουσιαστούν ξανά, όμως αυτή τη φορά σε ελληνική μετάφραση, σκηνοθετημένα και διασκευασμένα με δραματουργικό άξονα την δημοφιλέστερη νυχτερινή ενασχόληση: τον ύπνο.

Θέμα του έργου του Μπουγιανόφσκι (του οποίου ο τίτλος μεταφράζεται κυριολεκτικά ως «εσπερινά τραγούδια») είναι η μετάβαση από τη μέρα στη νύχτα. Στην ίδια λογική, η ανάγνωση του Δημήτρη Δημόπουλου αξιοποιεί τόσο συναυλιακά, όσο και θεατρικά εκφραστικά μέσα, επιχειρώντας να αποδώσει τη νοητική και σωματική κατάσταση που χαρακτηρίζει αυτή την τόσο οικεία, όσο και άγνωστη, πτυχή της ανθρώπινης φύσης.

Το απαιτητικότατο μέρος του κόρνου αναλαμβάνει ο διακεκριμένος κορνίστας Αντώνης Λαγός, και το φωνητικό μέρος τραγουδά η μεσόφωνος Σοφία Καπετανάκου.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μουσική: Βιτάλι Μπουγιανόφσκι
Σκηνοθεσία, μετάφραση, δραματουργία: Δημήτρης Δημόπουλος

Μεσόφωνος: Σοφία Καπετανάκου

Κόρνο: Αντώνης Λαγός

Knot Gallery
Μιχαλακοπούλου 206 & Πύρρου, Αθήνα
Πλησιέστερος σταθμός Μετρό: Αμπελόκηποι
Λεωφορεία: Α5, Β5 (στάση: Ζαγορά)
4, 5, 11 & 12 Απριλίου 2011
Ώρα έναρξης: 21.00
Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ
Πληροφορίες & κρατήσεις: 6949554720

Χορηγός επικοινωνίας: culturenow.gr

Αυτό ήταν το δελτίο τύπου. Πάμε τώρα να δούμε τι φωτογραφίες που συνοδεύουν το δελτίο τύπου τις οποίες τράβηξε ο Στάθης Καλλιγέρης.
 

 
Η τελευταία φωτογραφία σχολιάστηκε αμέσως με το που έσκασε! Είμαι πολύ περίεργος να δω στα δημοσιεύματα που περιμένουμε, ποια φωτογραφία θα επιλέξουν οι αρθρογράφοι...
 
Πώς λοιπόν προέκυψε να ασχολούμαστε τώρα με ένα σοβιετικό έργο για κόρνο και φωνή;  Όλα ξεκίνησαν όταν ήρθαν η Σοφία και ο Αντώνης να με δουν στο σταντ-απ και μου είπαν πως ετοιμάζουν μια συναυλία με έργα για κόρνο και φωνή. «Πόσα έργα για κόρνο και φωνή να υπάρχουν;» αναρωτήθηκα, και έτσι βρέθηκα από περιέργεια κυρίως στη συναυλία «Η μουσική είναι τραγούδι»  στις 30 Απρίλη 2010 στην αίθουσα συναυλιών «Φίλιππος Νάκας» (γι' αυτό πρέπει να τα κρατάμε τα προγράμματα, δεν ξέρεις ποιος ιστορικός θα τα χρειαστεί!).
 
Η συναυλία είχε αρκετές διασκευές από γνωστές άριες, γνωστά λιντ αλλά και πρεμιέρες έργων που γράφτηκαν ειδικά για τη συναυλία. Όλα ήταν όμως με συνοδεία πιάνου! Με κορόιδεψαν; Με γέλασαν; Με παραπλάνησαν; Μέχρι που φτάσαμε στο έργο «Νυχτερινό Τραγούδι» του Βιτάλι Μπουγιανόφσκι, που ήταν και το μόνο έργο γραμμένο αποκλειστικά για φωνή και κόρνο.

Είχα μείνει αποσβολωμένος! Δεν ήξερα πως το κόρνο είχε τόσα χρώματα και τόσες δυνατότητες! Πέρα όμως από την αποκάλυψη των δυνατοτήτων αυτού του οργάνου, ήταν πολύ ωραίο και το έργο.

Θυμήθηκα και τα πέντε ρώσικα που είχα κάνει κάποτε, οπότε καταλάβαινα πάνω-κάτω τι έλεγαν και οι στίχοι. Είχα καταλάβει πως όλα τα προηγούμενα έργα που ακούστηκαν τη βραδιά εκείνη, ήταν μόνο τα συνοδευτικά αυτού του έργου, που ήταν και ο ουσιαστικός λόγος να παρακολουθήσει κανείς τη συναυλία.

Όταν τελείωσε η συναυλία, πήγα να συγχαρώ τη Σοφία και τον Αντώνη και να μοιραστώ μαζί τους τον ενθουσιασμό μου για το έργο του Μπουγιανόφσκι και να τους πω πως το έργο αυτό έπρεπε να το ακούσουν κι άλλοι και πως θα έπρεπε να το κάνουμε παράσταση! Και τότε συμφωνήσαμε πως αν είναι να δραματοποιηθεί, θα το σκηνοθετούσα εγώ.

Η ιδεά μου ήταν να παίξουμε το έργο δύο φορές: μία όπως είναι, ως συναυλιακό έργο στα ρώσικα, και μία μεταφρασμένο στα ελληνικά και σκηνοθετημένο. Κάπως έτσι το πρότεινα στις «Όπερες των Ζητιάνων» που ανέλαβαν τελικά την παραγωγή. Και να 'μαστε τώρα, μία εβδομάδα πριν την πρεμιέρα! Σκατά, σκατά, σκατά!

Σιγά μην κάνει «πα-πα-πα» το παπί!

Παίχτηκε χθες το 9ο επεισόδιο της σειράς «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» με τίτλο «Αλήθεις και αίματα», όπου συμμετείχα σε διάφορους ρόλους, όπως ο κουφός δημοσιογράφος, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης και ο παρανοϊκός πάπιος που θέλει να κατακτήσει το σύμπαν! Και απ' όλους αυτούς τους ρόλους, με ποιον έσκασα στους τίτλους τέλους;

Ο Όσκαρ Ουάιλντ δεν είχε πει κάτι σαν «σημασία δεν έχει τι γράφουν για σένα, αλλά να γράφουν το όνομά σου σωστά»; Είχε πει τίποτα για το να συνδέεται το όνομά σου με μια πάπια;! Από την άλλη, έχω κάνει τόσα άλλα ζωάκια στη μεταγλώττιση, που λόγω εμπειρίας και μόνο, ο ρόλος μού ανήκε. Όλα για την τέχνη! Και κάποια για τα λεφτά.

Σιωπή, ο βασιλιάς... μαγνητοσκοπείται!

Σήμερα μαγνητοσκόπησε η ΕΡΤ την παράσταση «Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει», ώστε να προβληθεί κάποια στιγμή μόλις τελειώσουν οι παραστάσεις μας. Ξύπνησα, λοιπόν, σήμερα το πρωί για να πάω στο θέατρο Χυτήριο όπου παίζεται η παράσταση και περπατώντας, πέτυχα αυτό το αυτοκίνητο.


 Αριστερά, η Αντονέλα, η κακιά από την «Πάτυ, η πιο όμορφη ιστορία».
Δεξιά, η Παναγία, η καλή από το «Θεός, η πιο μεγάλη εκμετάλλευση».

Δεν έχω το χρόνο και τη διάθεση να προχωρήσω σε μια ανάλυση του πώς χωράνε στο πίσω τζάμι ενός αυτόκινήτου το δίπολο της γυναίκας (πόρνη-αγία), γιατί κοιτάζοντας τη δεύτερη φωτογραφία που τράβηξα ανακάλυψα κάτι τρομακτικό...

 Αριστερά, η Αντονέλα, η κακιά από την «Πάτυ, η πιο όμορφη ιστορία».
Δεξιά, η Παναγία, η καλή από το... μισό λεπτό! Η εικόνα είναι διπλή;!

Μετά τις βυζαντινές εικόνες, μετά τις φωτεινές κορνίζες που αλλάζουν χρώματα, ήρθε η ώρα για τα εικονίσματα όπου μετακινόντας το βλέμμα σου μπορείς να βλέπεις το Χριστό και την Παναγία σου! Και θέτω το ερώτημα: ποιο τμήμα μάρκετινγκ ποιας εταιρείας διέγνωσε πως υπήρχε ένα κενό προσφοράς στη ζήτηση τέτοιων εικόνων;

Ας επιστρέψω όμως στην πορεία μου προς το θέατρο. Αφού προσπέρασα το κυριακάτικο παζάρι στο πεζοδρομημένο τμήμα της Ερμού, μια διαδρομή που κάθε Κυριακή φέρνει τον ανθρωπισμό μου στα όρια του, έφτασα στην Ιερά οδό. Εκεί βρίσκεται το θέατρο που παίζω. Και κάτι άλλα μαγαζιά, επίσης εκεί είναι.

Αριστερά: Νότης Σφακιανάκης.
Δεξιά: Δέσποινα Βανδή, Πέγκυ Ζήνα.
Κέντρο: ο μεροκαματιάρης ταξιτζής.

Η καταξίωση άργησε, αλλά ήρθε: επιτέλους εμφανίζομαι δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα του καλλιτεχνικού στερεώματος. Σφακιανάκης, Βανδή, Ζήνα, Μητροπάνος, Παπακωνσταντίνου, όλοι τους κοντογείτονες. Έξω από το θέατρο, το τηλεοπτικό συνεργείο ήταν ήδη εκεί. 

Το θέατρο Χυτήριο δίπλα σε ένα μπουρδέλο στούντιο.

Πάμε λοιπόν μέσα στο θέατρο, γιατί έχουμε και να βαφτούμε για το γύρισμα. Αφεθήκαμε όλοι στα χέρια της Κατερίνας, η οποία έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε να σώσει ό,τι σωζόταν.

Ιωάννα Φόρτη (μέτζο-σοπράνο): η Μούσα
Ποια μούσα; Μα, φυσικά, Η μούσα!

Ζαφείρης Κουτελιέρης (βαρύτονος): ο Βασιλιάς
Ποιος βασιλιάς;! Ό «που ακούει», ο σταρ, ο πρωταγωνιστής!

Δημήτρης Δημόπουλος (ό,τι να 'ναι): ο Μουσικός
Ποιος μουσικός;! Αυτός που γράφει και το μπλογκ αυτό!

Είναι πολύ σημαντικό το μακιγιάζ σε μία θεατρική παράσταση, πόσο μάλλον όταν αυτή μαγνητοσκοπείται. Αρκεί κανείς να δει αυτές τις φωτογραφίες πριν και μετά.



ΠΡΙΝ: σπυριά, ελιές και λιπαρό δέρμα.



ΜΕΤΑ: τίποτα, τίποτα και τίποτα!



Στο μεταξύ είχαν στηθεί σκηνικό στη σκηνή και κάμερες στην αίθουσα. Όλα έτοιμα για την πρώτη μαγνητοσκόπηση, αυτή της παράστασης με κόσμο!

Όταν τελείωσε η παράσταση, ξεκουραστήκαμε λίγο και ξαναπαίξαμε το έργο από την αρχή για να έχουμε και τα κοντινά (και να διορθώσουμε και τα λάθη που έγιναν!). Όλα κύλησαν σχετικά ομαλά, αν εξαιρέσουμε την κλάκα που χάλασε επί σκηνής, εμένα που σκουντούφλησα στο χαλί του σκηνικού, κάτι φαλτσάκια εδώ, κάτι σαρδαμάκια εκεί, και... και...και... Ό,τι έγινε, έγινε. Ό,τι γυρίστηκε, γυρίστηκε. Το υλικό είναι στα χέρια της ΕΡΤ που θα το επεξεργαστεί, θα το μοντάρει και θα το παρουσιάσει μετά τις παραστάσεις.

Οι παραστάσεις συνεχίζονται μέχρι 17 Απρίλη στο θέατρο Χυτήριο. Για να μη στεναχωρηθείτε, όταν το δείτε στην τηλεόραση που δεν το είδατε στο θέατρο, σας περιμένουμε εκεί! Ξεκουνηθείτε, έχουμε και ζωντανή ορχήστρα, όλοι εκλεκτοί μουσικοί του ARTéfacts ensemble. Και μην ξεχνιόμαστε, το «Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει» είναι έργο του Νίκου Κυπουργού σε παραγωγή των Όπερων των Ζητιάνων και σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη.

«ΣΙΩΠΗ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΚΟΥΕΙ»

Μικρό μιούζικαλ για μικρούς (και μεγάλους) θεατές

του ΝΙΚΟΥ ΚΥΠΟΥΡΓΟΥ

Από 9 Ιανουαρίου 2011 και για 15 παραστάσεις

Κάθε Κυριακή στις 12.00 στο θέατρο ΧΥΤΗΡΙΟ

(Ιερά Οδός 44, Γκάζι, Αθήνα, τηλ.: 210 3412313)

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μουσική: Νίκος Κυπουργός

Κείμενο: Θωμάς Μοσχόπουλος (με τη συνεργασία του συνθέτη)

Ενορχήστρωση-μουσική διεύθυνση: Χαράλαμπος Γωγιός

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Σκηνικό-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος

Διεύθυνση παραγωγής: Ηλέκτρα Αρζιμάνογλου

Βασιλιάς: Ζαφείρης Κουτελιέρης

Μουσικός: Δημήτρης Δημόπουλος

Μούσα: Ιωάννα Φόρτη

Μουσικοί από το ARTéfacts ensemble:

Κλαρινέτο: Αλέξανδρος Μιχαηλίδης / Κώστας Τζέκος

Τρομπέτα: Σωτήρης Πέπελας / Οδυσσέας Σύρμος

Πιάνο: Χρήστος Σακελλαρίδης / Μπεάτα Πίντσετιτς

Βιολοντσέλο: Τάσος Μισυρλής / Μαριλίζα Παπαδούρη

Σόλο πιάνο (παραστάσεις για σχολεία): Δήμητρα Κακάκη