Σε λέω, πήγα και Επτάλοφο!

Αλλά αυτό δεν μας αφορά και τόσο! Το «Αντί Διδακτορικού» πήρε πάλι το τρένο και ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη για τέσσερις παραστάσεις στο θέατρο Σοφούλη. Η πρώτη παράσταση ήταν την Πέμπτη 18/11 και μπορεί η προσέλευση να ήταν περιορισμένη, όμως η παράσταση πήγε καταπληκτικά. Προσωπικά θεωρώ πως ήταν η καλύτερη από τις τέσσερις, αλλά μη βγει παραέξω και θιχτούν όσοι είδαν τις υπόλοιπες!

Κλασικά, σκοτεινές φωτογραφίες...

...και το κοινό να αχνοφαίνεται!

Την επόμενη μέρα όμως, την Παρασκευή 19/11 η προσέλευση αυξήθηκε! Μπορεί σε απόλυτους αριθμούς η αύξηση να φαντάζει μικρή, όμως ποσοστιαία είχαμε μια άνοδο της τάξεως του 200%! Έτσι, για να γίνει καταονοητό πως τα νούμερα μπορούμε να τα μεταφράζουμε όπως θέλουμε εμείς.



Πατάμε κλικ, και μεγαλώνει η εικόνα!

 Το Σάββατο 20/11... είχαμε ιστορίες! Ξεκινάω την παράσταση και ακούω ένα κομπολόι να παίζει στο κοινό. Σκέφτομαι «δεν μπορεί, θα σταματήσει», αλλά όχι! Εκεί, να βαρά, σε σταθερό ρυθμό. Και αυτή είναι η λέξη-κλειδί: ο ρυθμός. Να προσπαθώ εγώ να τρέξω το κείμενό μου στις ταχύτητες που πρέπει για να βγει αστείο, και να έχω έναν κεχριμπαρένιο μετρονόμο να μου κρατάει άλλο ρυθμό! Ευτυχώς το κοινό χειροκρότησε πολύ νωρίς στην παράσταση σε ένα αστείο, οπότε γραπώνομαι στο χειροκρότημα και λέω «να χειροκροτάτε πιο συχνά, έτσι δεν μπορείτε να παίζετε ταυτόχρονα και κομπολόι». Γελάει όλο το κοινό. Σε μια ατάκα όμως, χωρίς λόγο και αιτία, πετάγεται μια φωνή από το κοινό και μου τη λέει. Αναγκάστηκα να περάσω στην αντεπίθεση: «γιατί είμαι σίγουρος πως είσαι εσύ με το κομπολόι;». Το κοινό πεθαίνει στα γέλια, εγώ κρατάω μια τεράστια παύση και λέω «θα μπορούσα να πω πολλές κακίες, αλλά γίνομαι κάφρος αργότερα στο μονόλογο». Και συνέχισα. Ηθικό δίδαγμα: μην τα βάζεις με τον τύπο με το μικρόφωνο, αυτόν πλήρωσε ο κόσμος να ακούσει, όχι εσένα.

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση...

...να αποκαλύψω που καθόταν...

...ο τύπος με το κομπολόι!

Και έτσι φτάσαμε στην τελευταία παράσταση του «Αντί Διδκακτορικού» στη Θεσσαλονίκη. Μια παράσταση-ποταμός, αφού συχνά πρόσθετα πράγματα που έζησα αυτές τις 12 φορές (8 παραστάσεις την προηγούμενη σεζόν και 4 παραστάσεις τώρα) που ήμουν Θεσσαλονίκη. Σε αυτή την παράσταση δεν τράβηξα φωτογραφίες στο τέλος το κοινό να χειροκροτά, προτίμησα να το μαγνητοσκοπήσω!



Και κάπου εδώ πέφτει οριστικά η αυλαία του «Αντί Διδακτορικού» για τη Θεσσαλονίκη. Για την Αθήνα, η αυλαία θα πέσει οριστικά και αμετάκλητα στις 25/11 όπου θα γίνει μια παράσταση στο PassPort στον Πειραιά, έναν καινούργιο πολυχώρο ανάμεσα στο σπίτι της γιαγιάς μου και το δημοτικό σχολείο που πήγαινα! Η παράσταση αυτή θα μεταδοθεί διαδικτυακά από το tvxs και το neolaia.gr Και την επόμενη μέρα, έχω την πρεμιέρα της «Υπεραπαραγωγής»!

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Τον καλύτερο επίλογο για τις παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη δεν τον έγραψα εγώ, αλλά ο George Dreamer σε μια ανάρτηση του, η οποία με συγκίνησε πάρα πολύ. Ευχαριστώ πολύ!