Πολιτιστικός τουρισμός, σε λέω!

Μην πετάχτηκα στο Σέντραλ Παρκ; Μην πήγα διακοπές στην Ολλανδία πάλι; Μην επισκέφτηκα το Τόκυο αλλά έβαλα τη φωτογραφία ανάποδα για να νομίζετε πως εκεί που πήγα οδηγούν δεξιά;

Τίποτα από τα παραπάνω! Στη Θεσσαλονίκη πήγα, η οποία αν συνεχίσει με αυτούς τους ρυθμούς, θα έχει περισσότερους ποδηλατόδρομους παρά γυράδικα!

Και, εντάξει, πήγα και γινόταν το 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, γι' αυτό είναι λογικό που είδα όχι μία, όχι δύο, όχι τρεις, αλλά τέσσερις ταινίες του Βέρνερ Χέρτσογκ.

Όμως, πώς έγινε και μέσα σε 5 ημέρες είδα επίσης μία παράσταση, μία περφόρμανς και μία όπερα; Χώρια τα δύο λάιβ που πήγα και η προβλεπόμενη τσιπουροποσία μετά τσιμπουσίων... Και παραλίγο να ξέχναγα τα μουσεία! Και σύγχρονη τέχνη είδα, και βυζαντινή τέχνη είδα, και την καινούργια παραλία περπάτησα, και όλα!

Συνεχώς να αναρωτιέμαι; Μα καλά, μήπως ήρθα σε άλλη πόλη; Αλλά μετά μια τσουρεκίλα μου έσπαγε τη μύτη και καταλάβαινα πως απλώς γνώριζα μια άλλη Θεσσαλονίκη που ως τώρα δεν είχα ζήσει. Και οφείλω να ομολογήσω πως κάποια στιγμή, χωρίς να το καταλάβω, μου ξέφυγε ένα «σε λέω, τον είπα να έρθει αν θέλει»!

Και μετά, μπήκα στο αεροπλάνο και γύρισα...

ΥΓ Ένα μόνο με στεναχώρησε: που είδα αφίσα για μια θεατρική παράσταση για παιδιά που διαφήμιζε πως ο θίασος ήταν από την Αθήνα...