Μετά από πιέσεις που δέχτηκα από τη συνάδελφο ηθοποιό και σταντ-απ κωμικό Κατερίνα Βρανά και ύστερα από την ευγενική της πρόσκληση να με φιλοξενήσει στο Λονδίνο και να με τραβολογήσει στα διάφορα όπεν-μάικ εκεί, αποφάσισα να το κάνω και να πάω να σπάσω τα μούτρα μου στο αγγλόφωνο σταντ-απ. Στην απόφασή μου συνέβαλαν η θέρμη της πρόσκλησής της, η απουσία κάθε εργασίας στην Ελλάδα και ένα κενό που είχα ενώ θα βρισκόμουν στο Βερολίνο για το ανέβασμα της όπερας Yasou Aida!, όπου έγραψα το λιμπρέτο (αλλά αυτό είναι άλλο ποστ που θα πρέπει να κάνω άλλη στιγμή...).
Για να δούμε τι έζησα και τι έμαθα από τις περιπέτειές μου στο Λονδίνο! Πρώτη μας στάση, το προάστιο Έιντζελ, όπου η Κατερίνα μαζί με άλλους κωμικούς, παρουσιάζουν τις βραδιές Angel Comedy.
Η πρώτη εμφάνισή μου στα αγγλικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, παρά την κούραση του ταξιδιού, παρά τα σαρδάμ, παρά τα πάντα, στέφθηκε με επιτυχία! Το κοινό ήταν εξαιρετικό, περάσαμε όλοι πολύ καλά και εγώ σκέφτηκα μέσα μου «θα περάσω τέλεια αυτή την εβδομάδα». Πού να ήξερα, ο έρμος, τι με περίμενε...
Την επόμενη μέρα, αφού ξύπνησα από το δάφνινο στρώμα που είχα στρώσει να κοιμηθώ, άρχισα να κάνω τον απολογισμό της παράστασής που είχα δώσει την προηγούμενη μέρα: τι λειτούργησε, τι δεν λειτούργησε και πώς θα συνέχιζα. Δηλαδή, έπινα ξάπλα τον καφέ μου και έλεγα «τι καλά που τα πήγες, φτου σου, άντε, θα τους τα πεις και απόψε!». Πήρα λοιπόν το μετρό, πήγα στο μαγαζί που θα έπαιζα και άρχισαν τα σοκ... Τι μέρος ήταν τούτο; Μια υπόγα σε μια παμπ στη μέση του πουθενά;! Εγώ, που έχω γκρινιάξει πως «η σκηνή δεν έχει αρκετό φως», εγώ, που έχω βρίσει μαγαζάτορα «το σταντ που μου φέρατε είναι κοντό», εγώ, που το ένα και που το άλλο, θα παίξω σε αυτό το κακοφωτισμένο μέρος;! Ε, ναι λοιπόν, θα παίξω! Γιατί εκείνο το βράδυ θα καταλάβαινα τι θα πει πραγματικά όπεν-μάικ...
Ας μη σχολιάσω άλλο το μέρος, η φωτογραφία μιλάει από μόνη της! Το θέμα ήταν αλλού: στο κοινό. Να ήμασταν πάνω κάτω 20 άτομα εκείνο το βράδυ; Να ήμασταν. Πάνω από τους μισούς ήταν κωμικοί που θα έπαιζαν το ίδιο βράδυ και που θα δοκίμαζαν νέα κείμενα. Που σημαίνει πως έπαιζες σε ένα κοινό που απλούστατα αγωνιούσε για τη δική του εμφάνιση! Εξαιρετική κρυάδα. Ας μην έχω παράπονο, γέλασαν, αλλά εγώ ήμουν σε μια κατάσταση «γιατί το κάνω εγώ τώρα αυτό;!». Φεύγοντας, είπα στην Κατερίνα «εντάξει, κατάλαβα γιατί ήρθα να παίξω εδώ, πήρα το μάθημά μου, μπορώ να μην το ξαναζήσω τώρα;!».
Για την ιστορία, μετά πήγαμε στο Comedy Store, όπου παρακολουθήσαμε μία από τις πιο βαρετές παραστάσεις σταντ-απ κόμεντι που έχω δει ποτέ: από τους 5 κωμικούς που είδαμε, γελάσαμε μόνο στον 1,5. Το κοινό γελούσε περισσότερο από εμάς, αλλά η Κατερίνα και εγώ καθόμασταν ώρες-ώρες και κοιταζόμασταν με ένα ύφος «πόσο πιο παλιατζούρα θα βγει στη σκηνή»;...
Το επόμενο βράδυ είχα ρεπό και πήγαμε μαζί με τον συνάδελφο σταντ-απ κωμικό Διονύση Ατζαράκη και παρακολουθήσαμε την παράσταση των επαγγελματιών στο Angel Comedy και περάσαμε καταπληκτικά! Ποικιλία κειμένων, καλά αστεία και το κυριότερο φρεσκαδούρα ακόμα και από μία κωμικό που μιλούσε για το εγγόνι της!
Την Κυριακή το τρίο των Ελλήνων κωμικών (Κατερίνα, Διονύσης και εγώ) πήγαμε στον πάνω όροφο μιας παμπ για τη βραδιά όπεν-μάικ εκεί. Τουλάχιστον ανεβήκαμε επίπεδο ορόφου! Ο παρουσιαστής ήταν εξαιρετικός και πραγματικά κατάφερε να μας κάνει μια ωραία παρέα και να περάσουμε καλά. Πάλι, φυσικά, το κοινό απαρτιζόταν από άλλους κωμικούς που ήταν να παίξουν. Εγώ ήδη είχα αρχίσει να εμπλουτίζω το πεντάλεπτο που παρουσίαζα με αστεία που είχαν να κάνουν με τις ως τότε εμπειρίες μου στο Λονδίνο.
Η βραδιά ήταν ωραία, γελάσαμε, με κάποιους δεν γελάσαμε καθόλου, με κάποιους πολύ. Όλα προβλεπόμενα και ωραία. Η αλήθεια είναι πως είχα αρχίσει να βαριέμαι και να μη βρίσκω το λόγο που τρέχω όλο το βράδυ για να παίζω πεντάλεπτα από εδώ και από εκεί...
Για την ιστορία, ο Μπάρι κέρδισε και τον τελικό και έτσι κέρδισε μια εμφάνιση στο Comedy Store σε βραδιά κανονικής παράστασης. Μετά πήγαμε σε ένα μπαρ για να γιορτάσουμε τη νίκη του Μπάρι και να νταντέψουμε έναν άλλο κωμικό που το είχε πάρει βαρέως που τον κατέβασαν. Εννοείται πως μετά ξέραμε ακριβώς τι κάναμε λάθος, αλλά, στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα.
Μετά την «πανωλεθρία» του King Gong, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους: κάθισα και σκέφτηκα πολύ τι είναι το σταντ-απ για μένα, τι θέλω να κάνω, ποιος είμαι, πού πάω και άλλα ωραία τέτοια. Κάποια στιγμή έπρεπε να πάω στην παράσταση που είχα εκείνο το βράδυ. Επιστροφή στα υπόγεια, αλλά με άλλη διάθεση πια!
Πάλι μια από τα ίδια: 20 άτομα στο κοινό, οι 15 θα έπαιζαν, αλλά πλέον δεν με ένοιαζε. Απλούστατα ανέβηκα και έπαιξα και το χάρηκα. Το κέιμενο που θα έπρεπε να παρουσιάζω αν έμενα εκεί παραπάνω είχε βρει τη μορφή που θα έπρεπε να έχει, το κοινό γελούσε και εγώ είχα βρει την ηρεμία μου. Από το αρχικό κείμενο που είχα δοκιμάσει είχε μείνει το μισό, είχα προσθέσει αρκετά για την εμπειρία μου εκεί και επιτέλους έπαιζα και το χαιρόμουν και εγώ.
Τελευταία παράσταση στο κέντρο του Λονδίνου, με παρουσιάστρια την Κατερίνα. Στο κοινό, φίλοι από την Ελλάδα που ζουν στο Λονδίνο καθώς και Έλληνες που με είχαν δει στην Ελλάδα και ήρθαν να με δουν επειδή το είδαν στο facebook (εννοείται πως σπάμαρα ό,τι έκανα στο Λονδίνο!). Τα γνωστά, μην τα ξαναλέμε, υπόγα σε παμπ, πλειοψηφία κωμικών στο κοινό, αλλά ένα ωραίο φινάλε ενός ταξιδιού γεμάτο γνώση, εμπειρίες και τόσα άλλα (και μουσεία πήγαμε, και βόλτες κάναμε, και ένα μιούζικαλ είδαμε και φάγαμε, και ήπιαμε, και όλα!).
Την επόμενη μέρα, μετά από μία εβδομάδα στο προλυμπιακό Λονδίνο, πήρα το αεροπλανάκι και επέστρεψα στο Βερολίνο. Μην ξεχνάμε, ο σωστός κωμικός γράφει όπερες!
Τι μάθαμε (ή θυμηθήκαμε) από αυτή την εμπειρία;
Μίλα για αυτά που ξέρεις.
Όπως ο τυπάκος που σηκώθηκε από το αναπηρικό του καροτσάκι όπου περνά όπως μας είπε το 90% του χρόνου του και μας μίλησε για το πώς καμιά φορά υπερπαίζει το σύνδρομό του για να φέρνει τους άλλους σε δύσκολη θέση! Τον είδα και στην πρώτη υπόγα και να κερδίζει μια θέση στον τελικό του King Gong.
Μίλα για αυτά που σε συνδέουν με το κοινό.
Όσο πλάκα και αν είχαν αυτά που έκοψα όσο έπαιζα στο Λονδίνο, αυτά που είπα για τις εμπειρίες που έζησα εκεί για το λίγο που έζησα εκεί, είχαν μεγαλύτερη ανταπόκριση, λόγω του κοινού τόπου μας.
Κάθε κωμικός έχει δικαίωμα σε μια κακή εμφάνιση.
Όπως ο τυπάκος που είδα να μη γελάει κανείς το ένα βράδυ στο ένα όπεν-μάικ και να κλείνει πεντάλεπτο την επόμενη μέρα στο King Gong με το ίδιο ακριβώς κείμενο!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Διονύση για τις βόλτες και τη συμπαράσταση στις παραστάσεις, στον Μπάρι που μου δάνεισε να διαβάσω ένα βιβλίο του Στιούαρτ Λι που ξαναδιαβάζω τώρα και ήταν ακριβώς αυτό που έπρεπε να διαβάσω και φυσικά στην Κατερίνα για τη φιλοξενία, την ενθάρρυνση και τις ατελείωτες συζητήσεις για την κωμωδία και το σταντ-απ.
Προσοχή. Ακολουθεί απροκάλυπτο σπρώξιμο παράστασης.
Η Κατερίνα Βρανά παρουσιάζει τον σταντ-απ μονόλογό της «Μαραζώνω στην ξενιτιά» για λίγες παραστάσεις στην Αθήνα. Περισσότερες πληροφορίες εκεί που γράφει «Μαραζώνω στην ξενιτιά» με άλλο χρωματάκι και υπογράμμιση.
Εκτός από το σόλο της, η Κατερίνα, μαζί με τον Λάμπρο Φισφή, παρουσιάζουν το όπεν-μάικ «Πέντε λεπτά δόξας» όπου σκέφτομαι να πάω να παρουσιάσω κι εγώ ένα ολοκαίνουργιο πεντάλεπτο κέιμενο!
Για να δούμε τι έζησα και τι έμαθα από τις περιπέτειές μου στο Λονδίνο! Πρώτη μας στάση, το προάστιο Έιντζελ, όπου η Κατερίνα μαζί με άλλους κωμικούς, παρουσιάζουν τις βραδιές Angel Comedy.
 |
| 26/1/12 @ Free and Funny |
Η πρώτη εμφάνισή μου στα αγγλικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, παρά την κούραση του ταξιδιού, παρά τα σαρδάμ, παρά τα πάντα, στέφθηκε με επιτυχία! Το κοινό ήταν εξαιρετικό, περάσαμε όλοι πολύ καλά και εγώ σκέφτηκα μέσα μου «θα περάσω τέλεια αυτή την εβδομάδα». Πού να ήξερα, ο έρμος, τι με περίμενε...
Την επόμενη μέρα, αφού ξύπνησα από το δάφνινο στρώμα που είχα στρώσει να κοιμηθώ, άρχισα να κάνω τον απολογισμό της παράστασής που είχα δώσει την προηγούμενη μέρα: τι λειτούργησε, τι δεν λειτούργησε και πώς θα συνέχιζα. Δηλαδή, έπινα ξάπλα τον καφέ μου και έλεγα «τι καλά που τα πήγες, φτου σου, άντε, θα τους τα πεις και απόψε!». Πήρα λοιπόν το μετρό, πήγα στο μαγαζί που θα έπαιζα και άρχισαν τα σοκ... Τι μέρος ήταν τούτο; Μια υπόγα σε μια παμπ στη μέση του πουθενά;! Εγώ, που έχω γκρινιάξει πως «η σκηνή δεν έχει αρκετό φως», εγώ, που έχω βρίσει μαγαζάτορα «το σταντ που μου φέρατε είναι κοντό», εγώ, που το ένα και που το άλλο, θα παίξω σε αυτό το κακοφωτισμένο μέρος;! Ε, ναι λοιπόν, θα παίξω! Γιατί εκείνο το βράδυ θα καταλάβαινα τι θα πει πραγματικά όπεν-μάικ...
.jpg) |
| 27/1/12 @ The Comedy Bin @ T-Bird |
Ας μη σχολιάσω άλλο το μέρος, η φωτογραφία μιλάει από μόνη της! Το θέμα ήταν αλλού: στο κοινό. Να ήμασταν πάνω κάτω 20 άτομα εκείνο το βράδυ; Να ήμασταν. Πάνω από τους μισούς ήταν κωμικοί που θα έπαιζαν το ίδιο βράδυ και που θα δοκίμαζαν νέα κείμενα. Που σημαίνει πως έπαιζες σε ένα κοινό που απλούστατα αγωνιούσε για τη δική του εμφάνιση! Εξαιρετική κρυάδα. Ας μην έχω παράπονο, γέλασαν, αλλά εγώ ήμουν σε μια κατάσταση «γιατί το κάνω εγώ τώρα αυτό;!». Φεύγοντας, είπα στην Κατερίνα «εντάξει, κατάλαβα γιατί ήρθα να παίξω εδώ, πήρα το μάθημά μου, μπορώ να μην το ξαναζήσω τώρα;!».
Για την ιστορία, μετά πήγαμε στο Comedy Store, όπου παρακολουθήσαμε μία από τις πιο βαρετές παραστάσεις σταντ-απ κόμεντι που έχω δει ποτέ: από τους 5 κωμικούς που είδαμε, γελάσαμε μόνο στον 1,5. Το κοινό γελούσε περισσότερο από εμάς, αλλά η Κατερίνα και εγώ καθόμασταν ώρες-ώρες και κοιταζόμασταν με ένα ύφος «πόσο πιο παλιατζούρα θα βγει στη σκηνή»;...
Το επόμενο βράδυ είχα ρεπό και πήγαμε μαζί με τον συνάδελφο σταντ-απ κωμικό Διονύση Ατζαράκη και παρακολουθήσαμε την παράσταση των επαγγελματιών στο Angel Comedy και περάσαμε καταπληκτικά! Ποικιλία κειμένων, καλά αστεία και το κυριότερο φρεσκαδούρα ακόμα και από μία κωμικό που μιλούσε για το εγγόνι της!
Την Κυριακή το τρίο των Ελλήνων κωμικών (Κατερίνα, Διονύσης και εγώ) πήγαμε στον πάνω όροφο μιας παμπ για τη βραδιά όπεν-μάικ εκεί. Τουλάχιστον ανεβήκαμε επίπεδο ορόφου! Ο παρουσιαστής ήταν εξαιρετικός και πραγματικά κατάφερε να μας κάνει μια ωραία παρέα και να περάσουμε καλά. Πάλι, φυσικά, το κοινό απαρτιζόταν από άλλους κωμικούς που ήταν να παίξουν. Εγώ ήδη είχα αρχίσει να εμπλουτίζω το πεντάλεπτο που παρουσίαζα με αστεία που είχαν να κάνουν με τις ως τότε εμπειρίες μου στο Λονδίνο.
 |
| 29/1/12 @ Wits' End Comedy Club |
Η βραδιά ήταν ωραία, γελάσαμε, με κάποιους δεν γελάσαμε καθόλου, με κάποιους πολύ. Όλα προβλεπόμενα και ωραία. Η αλήθεια είναι πως είχα αρχίσει να βαριέμαι και να μη βρίσκω το λόγο που τρέχω όλο το βράδυ για να παίζω πεντάλεπτα από εδώ και από εκεί...
Και πάμε τώρα στα μεγαλεία! Μαζί με τον Μπάρι Φερνς, από την ομάδα Angel Comedy, πήγαμε και παίξαμε στο King Gong στο Comedy Store. Τι είναι αυτό; Κάτι καθόλου αγχωτικό, απλώς μια παράσταση όπου εμφανίζονται περίπου 25 κωμικοί που κρίνονται από το κοινό αν αξίζει να είναι στη σκηνή ή όχι. Πώς γίνεται αυτό; Τρεις θεατές (που αλλάζουν κατά τη διάρκεια της βραδιάς) έχουν από μια κόκκινη κάρτα, την οποία υψώνουν αν δεν τους αρέσει αυτό που βλέπουν. Όταν υψωθούν και οι τρεις κόκκινες κάρτες, ο παρουσιαστής βαράει το γκονγκ και ο κωμικός πρέπει να κατέβει από τη σκηνή!
 |
| 30/1/12 @ Comedy Store |
Ήμουν στη λίστα αναμονής για το αν θα παίξω εγώ ή όχι, κάτι που θα μάθαινα στο διάλλειμα. Οπότε στο πρώτο μέρος τρώγαμε τα νύχια μας από την αγωνία για το πώς θα τα πάει ο Μπάρι, ο οποίος κατάφερε και συμπλήρωσε πεντάλεπτο χωρίς να τον κατεβάσουν, κερδίζοντας μια θέση στον τελικό της βραδιάς με τους υπόλοιπους που το είχαν συμπληρώσει. Στο διάλλειμα μαθαίνω πως βγαίνω, και τότε απλούστατα άρχισε το δικό μου άγχος: να κοιτάζω το κείμενο, να το τρέχω από μέσα μου, να το σιγολέω στο μπάνιο, τέτοια ωραία. Η αδρεναλίνη στα ύψη και εγώ στη σκηνή να προσπαθώ να ανεβάσω το σταντ, ενώ από το άγχος πατάω το καλώδιο και δεν μπορώ να το ανεβάσω γιατί έχω μπλεχτεί με καλώδια, σταντ, μικρόφωνα και τα ρέστα. Όλα πήγαν όπως έπρεπε να πάνε: στο 1:27 με είχαν κατεβάσει, ενώ ο παρουσιαστής με αποφώνησε ως εξής: "down he went, just like the greek economy"...
Για την ιστορία, ο Μπάρι κέρδισε και τον τελικό και έτσι κέρδισε μια εμφάνιση στο Comedy Store σε βραδιά κανονικής παράστασης. Μετά πήγαμε σε ένα μπαρ για να γιορτάσουμε τη νίκη του Μπάρι και να νταντέψουμε έναν άλλο κωμικό που το είχε πάρει βαρέως που τον κατέβασαν. Εννοείται πως μετά ξέραμε ακριβώς τι κάναμε λάθος, αλλά, στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα.
Μετά την «πανωλεθρία» του King Gong, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους: κάθισα και σκέφτηκα πολύ τι είναι το σταντ-απ για μένα, τι θέλω να κάνω, ποιος είμαι, πού πάω και άλλα ωραία τέτοια. Κάποια στιγμή έπρεπε να πάω στην παράσταση που είχα εκείνο το βράδυ. Επιστροφή στα υπόγεια, αλλά με άλλη διάθεση πια!
 |
| 31/1/12 @ Party Piece |
Πάλι μια από τα ίδια: 20 άτομα στο κοινό, οι 15 θα έπαιζαν, αλλά πλέον δεν με ένοιαζε. Απλούστατα ανέβηκα και έπαιξα και το χάρηκα. Το κέιμενο που θα έπρεπε να παρουσιάζω αν έμενα εκεί παραπάνω είχε βρει τη μορφή που θα έπρεπε να έχει, το κοινό γελούσε και εγώ είχα βρει την ηρεμία μου. Από το αρχικό κείμενο που είχα δοκιμάσει είχε μείνει το μισό, είχα προσθέσει αρκετά για την εμπειρία μου εκεί και επιτέλους έπαιζα και το χαιρόμουν και εγώ.
Τελευταία παράσταση στο κέντρο του Λονδίνου, με παρουσιάστρια την Κατερίνα. Στο κοινό, φίλοι από την Ελλάδα που ζουν στο Λονδίνο καθώς και Έλληνες που με είχαν δει στην Ελλάδα και ήρθαν να με δουν επειδή το είδαν στο facebook (εννοείται πως σπάμαρα ό,τι έκανα στο Λονδίνο!). Τα γνωστά, μην τα ξαναλέμε, υπόγα σε παμπ, πλειοψηφία κωμικών στο κοινό, αλλά ένα ωραίο φινάλε ενός ταξιδιού γεμάτο γνώση, εμπειρίες και τόσα άλλα (και μουσεία πήγαμε, και βόλτες κάναμε, και ένα μιούζικαλ είδαμε και φάγαμε, και ήπιαμε, και όλα!).
.png) |
| 1/2/12 @ Rudy's Revenge |
Την επόμενη μέρα, μετά από μία εβδομάδα στο προλυμπιακό Λονδίνο, πήρα το αεροπλανάκι και επέστρεψα στο Βερολίνο. Μην ξεχνάμε, ο σωστός κωμικός γράφει όπερες!
Τι μάθαμε (ή θυμηθήκαμε) από αυτή την εμπειρία;
Μίλα για αυτά που ξέρεις.
Όπως ο τυπάκος που σηκώθηκε από το αναπηρικό του καροτσάκι όπου περνά όπως μας είπε το 90% του χρόνου του και μας μίλησε για το πώς καμιά φορά υπερπαίζει το σύνδρομό του για να φέρνει τους άλλους σε δύσκολη θέση! Τον είδα και στην πρώτη υπόγα και να κερδίζει μια θέση στον τελικό του King Gong.
Μίλα για αυτά που σε συνδέουν με το κοινό.
Όσο πλάκα και αν είχαν αυτά που έκοψα όσο έπαιζα στο Λονδίνο, αυτά που είπα για τις εμπειρίες που έζησα εκεί για το λίγο που έζησα εκεί, είχαν μεγαλύτερη ανταπόκριση, λόγω του κοινού τόπου μας.
Κάθε κωμικός έχει δικαίωμα σε μια κακή εμφάνιση.
Όπως ο τυπάκος που είδα να μη γελάει κανείς το ένα βράδυ στο ένα όπεν-μάικ και να κλείνει πεντάλεπτο την επόμενη μέρα στο King Gong με το ίδιο ακριβώς κείμενο!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Διονύση για τις βόλτες και τη συμπαράσταση στις παραστάσεις, στον Μπάρι που μου δάνεισε να διαβάσω ένα βιβλίο του Στιούαρτ Λι που ξαναδιαβάζω τώρα και ήταν ακριβώς αυτό που έπρεπε να διαβάσω και φυσικά στην Κατερίνα για τη φιλοξενία, την ενθάρρυνση και τις ατελείωτες συζητήσεις για την κωμωδία και το σταντ-απ.
Προσοχή. Ακολουθεί απροκάλυπτο σπρώξιμο παράστασης.
Η Κατερίνα Βρανά παρουσιάζει τον σταντ-απ μονόλογό της «Μαραζώνω στην ξενιτιά» για λίγες παραστάσεις στην Αθήνα. Περισσότερες πληροφορίες εκεί που γράφει «Μαραζώνω στην ξενιτιά» με άλλο χρωματάκι και υπογράμμιση.
Εκτός από το σόλο της, η Κατερίνα, μαζί με τον Λάμπρο Φισφή, παρουσιάζουν το όπεν-μάικ «Πέντε λεπτά δόξας» όπου σκέφτομαι να πάω να παρουσιάσω κι εγώ ένα ολοκαίνουργιο πεντάλεπτο κέιμενο!
2 σχόλια:
Thanks for sharing !!! Love reading about your adventures !..;)
Ένοιωσα το άγχος σου καθώς διάβαζα.
Δημοσίευση σχολίου