Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Πού πας, κοπελιά;!

Κι εκεί που όλα πάνε μια χαρά στη χθεσινοβραδινή παράσταση, κάπου στα 2/3 της παράστασης, ξαφνικά ανοίγει η πόρτα που οδηγεί στην είσοδο της αίθουσας που παίζω στο Nixon! Ακούγεται η μουσική και ο κόσμος από το μπαρ, αλλά είναι κάτι στιγμιαίο. Το προσπερνώ. Αλλά, τσουπ! ξανανοίγει η πόρτα, κι ένα κεφαλάκι εμφανίζεται. Εξηγώ στην κοπελιά που βλέπω «δεν είναι εδώ οι τουαλέτες». Νόμιζα πως ξεμπέρδεψα... όταν ξαφνικά, η πόρτα ξανανοίγει για τρίτη φορά, ενώ εγώ προσπαθώ να συνεχίσω να παίζω! Διάλογος με τύπο που εμφανίστηκε από το πουθενά, για να υπερασπιστεί την κοπέλα:

ΝΤΟΥΛΑΠΑΣ
Η κοπέλα θέλει να δει την παράσταση.

ΕΓΩ
Μόνο που έχει σχεδόν τελειώσει.

ΝΤΟΥΛΑΠΑΣ
Δεν μπορεί να μπει, δηλαδή;

ΕΓΩ
Της έχουν πληρώσει το εισιτήριο ήδη;

ΝΤΟΥΛΑΠΑΣ
Όχι.

ΕΓΩ
Τότε να μην μπει!

Μα πού πας κοπελιά με 50' καθυστέρηση να μπεις σε παράσταση; Δεν είμαι ο γκόμενός σου να μπορείς να με στήνεις... Ας γνωρίσουμε λοιπόν το κοινό που ήρθε στην ώρα του χθες βράδυ!

Αυτοί όλοι δηλαδή γιατί δεν άργησαν;

Και να παρκάρουν βρήκαν, και όλα!

Πάει κι αυτή η παράσταση! Μένουν άλλες 12 στην Αθήνα!

1 σχόλιο:

mahler76 είπε...

α χαχαχαχα δεν υπάρχεις!!! τελικά όλα σε εσένα συμβαίνουν χαχαχαχα