Τη μιζέρια σου
Και την ηττοπάθειά σου
Να τις βγάζεις αλλού βόλτα
Δε θα ξαναχέσουν στην αυλή μου
Ούτε θα ξανακατουρήσουν στο δρόμο μου
Σάββατο 31 Μαΐου 2008
Τετάρτη 14 Μαΐου 2008
Γιατί επέστρεφε;
Αυτό ήταν. Αποχαιρέτησε τον Κινέζο συγκατοικό του, φιλώντας τον σταυρωτά, μια συνήθεια που ο νεαρός φοιτητής αγγλικής φιλολογίας από το Πεκίνο είχε αρχίσει να υιοθετεί κι ο ίδιος. Τα κλειδιά του τα είχε ήδη αφήσει στο τραπεζάκι της εισόδου, στο μπρελόκ του υπήρχαν μόνο τα κλειδιά του πατρικού του στη Χαλκίδα.
Κατέβηκε τα σκαλιά όσο πιο γρήγορα μπορούσε και βρέθηκε στο δρόμο χωρίς να το καταλάβει. Κοίταξε δεξιά, μήπως ερχόταν το λεωφορείο, αλλά το μόνο που είδε ήταν μια σειρά ίδια σπίτια. Μόνο το νούμερο στην είσοδο και το περιεχόμενο τους ήταν διαφορετικά. Πάλι καλά.
Το έκοψε με τα πόδια ως το σταθμό. Περνούσε δίπλα από τις διαβάσεις των πεζών και χαμογέλασε. Θυμήθηκε την πρώτη φορά που είχε έρθει, πόσο διασκέδαζε κάνοντας τη διαδρομή διασχίζοντας κάθε διάβαση που συναντούσε μόνο και μόνο για να τη σπάσει στους οδηγούς που σταματούσαν με το που έβλεπαν πεζό πάνω στις ασπρόμαυρες νοητές γέφυρες πεζοδρομίων.
Ο σταθμός του τρένου δεν άργησε να φανεί. Το τρένο δεν φαινόταν να αργεί. Όλα λειτουργούσαν ρολόι, σαν μια τελευταία υπενθύμιση της τελειοθηρίας που πάντα τον πλάνευε. Ακόμα κι όταν κατέρρεε. Η τελειότητα, όχι αυτός. Αυτός έστεκε στην αποβάθρα κοιτάζοντας μία τον αυτόματο πωλητή εισιτηρίων, μία τις ράγες. Οι τελευταίες του λίρες έγιναν εισιτήριο τρένου, σοκολάτες κι ένα μπουκάλι νερό στο αεροδρόμιο.
Στο τσεκ-ιν ξανάκουσε ελληνικά. Αν δεν είχε βαλίτσα, θα είχε κάνει τσεκι-ιν μέσω ίντερνετ, καθυστερώντας λιγάκι την επαφή του με τη μητρική της πατρίδας. Τι άφηνε πίσω του; Μια ζωή. Τι έφερνε μαζί του; Ένα χαρτί. Τι ψέμα, αυτό ήταν το μόνο απτό αποτέλεσμα της παραμονής του εκεί. Πάει η πρώτη σοκολάτα.
Έλεγχος χειραποσκευών, έλεγχος σωματικός, έλεγχος αποφάσεων. Γιατί επέστρεφε;
Χάθηκε για λίγο στο πολύγλωσσο βουτό των καταστημάτων. Έλπιζε σε μία καθυστέρηση. Τίποτα. Πλησίασε την πύλη της πτήσης του. Οι κοινοτυπίες ακούγονταν διαπεραστικές σαν καροτσάκι αποσκευών που φρέναρε, επαναλαμβανόμενες σαν τον βόμβο που δεν παύει στην πίστα του αεροδρομίου: να δεις που στην Αθήνα θα μας πάνε με λεωφορείο, είμαι στο αεροδρόμιο, τι τις έχουν τις φυσούνες, θα σου κάνω αναπάντητη μόλις προσγειωθούμε, ευτυχώς κάθομαι διάδρομο, εννοείται πως θα τα πούμε. Πάει η δεύτερη σοκολάτα.
Σε περίπτωση αποσυμπίεσης του θαλάμου επιβατών, μάσκες, όπως αυτή, θα πέσουν από το χώρο αποθήκευσης πάνω από τη θέσεις σας. Σε περίπτωση αποσυμπίεσης του ηθικού, μάσκες αισιοδοξίας θα ξεσκιστούν από το κρανίο σας, όπως αυτή. Πριν την απογείωση, βεβαιωθείτε πως έχετε δέσει τη ζώνη σας, το ατομικό σας τραπεζάκι είναι κλειστό και το κάθισμά σας βρίσκεται σε όρθια θέση. Πριν το θανατό, βεβαιωθείτε πως έχετε δέσει τα δόντια σας σ' ένα κολιέ από λωρίδες δέρματος, το ατομικό σας τραπεζάκι είναι καλοφτιαγμένο για ν' αντέξει το φέρετρό σας και το κάθισμά σας βρίσκεται στην ορθή θέση του: στα σκουπίδια. Ήπιε μια γουλιά νερό και διάβασε τις οδηγίες χειρισμού της εξόδου κινδύνου. Να κι ένα χρήσιμο ανάγνωσμα.
Τροχοδρόμηση.
Απογείωση.
Πτήση.
Προσγείωση.
Τροχοδρόμηση.
Κάθεται και βλέπει το σύμπαν να σηκώνεται από τη θέση του πριν σβήσει η φωτεινή επιγραφή «προσδεθείτε». Εντάξει, όλα λειτουργούν ρολόι. Όπως δεν πρέπει, αλλά όπως πρέπει. Θα πρέπει απλώς να προσέχει στις διαβάσεις πεζών, να κοιτάζει αριστερά και να περιμένει να περάσει το διερχόμενο αμάξι πρώτα. Η τρίτη σοκολάτα δεν πάει. θα την αφήσει να λιώσει, παραδομένη στον επικείμενο καύσωνα.
Κατέβηκε τα σκαλιά όσο πιο γρήγορα μπορούσε και βρέθηκε στο δρόμο χωρίς να το καταλάβει. Κοίταξε δεξιά, μήπως ερχόταν το λεωφορείο, αλλά το μόνο που είδε ήταν μια σειρά ίδια σπίτια. Μόνο το νούμερο στην είσοδο και το περιεχόμενο τους ήταν διαφορετικά. Πάλι καλά.
Το έκοψε με τα πόδια ως το σταθμό. Περνούσε δίπλα από τις διαβάσεις των πεζών και χαμογέλασε. Θυμήθηκε την πρώτη φορά που είχε έρθει, πόσο διασκέδαζε κάνοντας τη διαδρομή διασχίζοντας κάθε διάβαση που συναντούσε μόνο και μόνο για να τη σπάσει στους οδηγούς που σταματούσαν με το που έβλεπαν πεζό πάνω στις ασπρόμαυρες νοητές γέφυρες πεζοδρομίων.
Ο σταθμός του τρένου δεν άργησε να φανεί. Το τρένο δεν φαινόταν να αργεί. Όλα λειτουργούσαν ρολόι, σαν μια τελευταία υπενθύμιση της τελειοθηρίας που πάντα τον πλάνευε. Ακόμα κι όταν κατέρρεε. Η τελειότητα, όχι αυτός. Αυτός έστεκε στην αποβάθρα κοιτάζοντας μία τον αυτόματο πωλητή εισιτηρίων, μία τις ράγες. Οι τελευταίες του λίρες έγιναν εισιτήριο τρένου, σοκολάτες κι ένα μπουκάλι νερό στο αεροδρόμιο.
Στο τσεκ-ιν ξανάκουσε ελληνικά. Αν δεν είχε βαλίτσα, θα είχε κάνει τσεκι-ιν μέσω ίντερνετ, καθυστερώντας λιγάκι την επαφή του με τη μητρική της πατρίδας. Τι άφηνε πίσω του; Μια ζωή. Τι έφερνε μαζί του; Ένα χαρτί. Τι ψέμα, αυτό ήταν το μόνο απτό αποτέλεσμα της παραμονής του εκεί. Πάει η πρώτη σοκολάτα.
Έλεγχος χειραποσκευών, έλεγχος σωματικός, έλεγχος αποφάσεων. Γιατί επέστρεφε;
Χάθηκε για λίγο στο πολύγλωσσο βουτό των καταστημάτων. Έλπιζε σε μία καθυστέρηση. Τίποτα. Πλησίασε την πύλη της πτήσης του. Οι κοινοτυπίες ακούγονταν διαπεραστικές σαν καροτσάκι αποσκευών που φρέναρε, επαναλαμβανόμενες σαν τον βόμβο που δεν παύει στην πίστα του αεροδρομίου: να δεις που στην Αθήνα θα μας πάνε με λεωφορείο, είμαι στο αεροδρόμιο, τι τις έχουν τις φυσούνες, θα σου κάνω αναπάντητη μόλις προσγειωθούμε, ευτυχώς κάθομαι διάδρομο, εννοείται πως θα τα πούμε. Πάει η δεύτερη σοκολάτα.
Σε περίπτωση αποσυμπίεσης του θαλάμου επιβατών, μάσκες, όπως αυτή, θα πέσουν από το χώρο αποθήκευσης πάνω από τη θέσεις σας. Σε περίπτωση αποσυμπίεσης του ηθικού, μάσκες αισιοδοξίας θα ξεσκιστούν από το κρανίο σας, όπως αυτή. Πριν την απογείωση, βεβαιωθείτε πως έχετε δέσει τη ζώνη σας, το ατομικό σας τραπεζάκι είναι κλειστό και το κάθισμά σας βρίσκεται σε όρθια θέση. Πριν το θανατό, βεβαιωθείτε πως έχετε δέσει τα δόντια σας σ' ένα κολιέ από λωρίδες δέρματος, το ατομικό σας τραπεζάκι είναι καλοφτιαγμένο για ν' αντέξει το φέρετρό σας και το κάθισμά σας βρίσκεται στην ορθή θέση του: στα σκουπίδια. Ήπιε μια γουλιά νερό και διάβασε τις οδηγίες χειρισμού της εξόδου κινδύνου. Να κι ένα χρήσιμο ανάγνωσμα.
Τροχοδρόμηση.
Απογείωση.
Πτήση.
Προσγείωση.
Τροχοδρόμηση.
Κάθεται και βλέπει το σύμπαν να σηκώνεται από τη θέση του πριν σβήσει η φωτεινή επιγραφή «προσδεθείτε». Εντάξει, όλα λειτουργούν ρολόι. Όπως δεν πρέπει, αλλά όπως πρέπει. Θα πρέπει απλώς να προσέχει στις διαβάσεις πεζών, να κοιτάζει αριστερά και να περιμένει να περάσει το διερχόμενο αμάξι πρώτα. Η τρίτη σοκολάτα δεν πάει. θα την αφήσει να λιώσει, παραδομένη στον επικείμενο καύσωνα.
Σάββατο 10 Μαΐου 2008
Παιδικό τραγουδάκι
Αχ, και νά 'μουν αμοιβάδα
Να μη ζούσα στην Ελλάδα
Να περνούσε η ζαλάδα
Να χανόμουν στη γυαλάδα
Να μη ζούσα στην Ελλάδα
Να περνούσε η ζαλάδα
Να χανόμουν στη γυαλάδα
