Μία κρύο, μία ζέστη!

Κι ενώ οι προηγούμενες μέρες (και νύχτες) ήταν τόσο κρύες στην Αθήνα, η νύχτα στις 29/01/10 ήταν μια ασυνήθιστα γλυκιά νύχτα για την εποχή. Πώς λοιπόν να μην έχουμ όλοι την καλύτερή μας διάθεση μας στο «Αντί Διδακτορικού»; Κι ας ήταν η 13η παράσταση της σεζόν, όλα κύλισαν τέλεια!

Το κοινό μάλιστα υπήρξε ιδιαίτερα θερμό στη συμμετοχή του, την οποία ούτε προκαλώ, ούτε επιδιώκω, ούτε επιζητώ, αλλά όταν συμβαίνει την αποδέχομαι και τη χρησιμοποιώ! Έτσι όταν ξαφνικά βρέθηκε μια κοπέλα που όταν ζήτησα να χειροκροτήσουν όσοι έχουν κάνει τέσσερις ξένες γλώσσες χειροκρότησε μόνο αυτή και μετά μου είπε πως μιλά «αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ρώσικα» αντέδρασα:

ΕΓΩ
Μα αυτές είναι οι τέσσερις γλώσσες που μιλάω κι εγώ! [στο υπόλοιπο κοινό] Αφήστε μας μόνους...

ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΟΙΝΟ
Χεχεχε!

Η ΚΟΛΛΗΤΗ ΤΗΣ
Το ξέρει, είναι η 2η φορά που έρχεται να σε δει!

ΕΓΩ [στο υπόλοιπο κοινό]
Αφήστε μας μόνους... ΤΩΡΑ!

ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΟΙΝΟ
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!

«Κι εγώ σου λέω πως αυτή ήταν βαλτή!»

«Βαλτή δεν ξέρω, καλοβαλμένη σίγουρα, γύρισα και την είδα!»

Πάει και αυτή η παράσταση. Μένουν άλλες 14!

ΥΓ Στην ανάρτηση της προηγούμενης παράστασης ζήτησα ένα TGV για να ανεβοκατεβαίνω Θεσσαλονίκη από την άλλη εβδομάδα. Νομίζω πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος να φτιαχτεί ένα τέτοιο τρένο στην Ελλάδα....

Πουλόβερ, παλτό και πάμε!

Άλλη μια Πέμπτη που οι θαρραλέοι των Αθηνών αψήφησαν το κρύο και ήρθαν στο Νixon! Ανάμεσα στους θαρραλέους αυτούς, και μια ομάδα συναδέλφων από τις μεταγλωττίσεις, που όταν τους πήρα χαμπάρι πως είχαν έρθει να δουν παράσταση, αγχώθηκα! Τα πράγματα όμως κύλησαν ομαλά, και τα γέλια κύλησαν κελαριστά.

«Ακούς κάτι να τρέχει; Νερά είναι;»

«Τα γέλια τα κελαριστά είναι, βρε!»

Πάει άλλη μία παράσταση! Μένουν άλλες 15!

ΥΓ Από την άλλη εβδομάδα θα μετράω ανάποδα και πόσες μένουν στη Θεσσαλονίκη. Παράκληση, μπορούμε να φτιάξουμε ένα τέτοιο τρένο για να ανεβοκατεβαίνω;

Ψηλά τα χέρια!

Παραδίνονται στο χιούμορ μου; Κυνηγάνε κάποιο κουνούπι; Ετοιμάζονται για βουτιά; Δεν μπορώ να ξέρω γιατί και οι δύο τους στην πρώτη σειρά είναι με τα χέρια ψηλά. Τι να πω, σηκώνω τα χέρια μου...

Θα μείνω με την απορία.

Με την απορία θα μείνω.

Πάει και αυτή η παράσταση... Μένουν άλλες 16!

Άλλες 16 στην Αθήνα! Γιατί σε 10 μέρες ξεκινάνε οι 8 παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη! Μου ήρθε και το βιντεάκι για τις παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, το οποίο είναι παρόμοιο με αυτό της Αθήνας. Κάπως έπρεπε να τα κάνω να ξεχωρίζουν, κι έτσι άλλαξα την αρχική εικόνα! Θαυμάστε λοιπόν!

Κρίση; Κρύο; Κράτει!

Ιδού οι 21 θαρραλέοι που αψήφησαν κάθε δυσκολία και ήρθαν χθες βράδυ να δουν τη 10η παρουσίαση του «Αντί Διδακτορικού» ! Γιατί τα προβλήματα τα αντιμετωπίζουμε με θάρρος και γέλιο, όχι με δειλία. Πάνω τους, αντάρτες του χιούμορ!

Κάτω η κρίση!

Κάτω το κρύο!

Μία ακόμα παράσταση στο αρχείο. Μένουν άλλες 17!

Ασήμωσε, να σε πω το μέλλον σου!

Κι εκεί που είμαι στην Ομόνοια και βγαίνω από το μετρό, μου δίνουν αυτό το φυλλάδιο. Δεν το πέταξα. Το διάβασα. Το μελέτησα. Και δεν ξέρω γιατί κάθομαι και κάνω σταντ-απ, όταν κυκλοφορεί τόση κωμωδία στους δρόμους!

Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω;! Ας αρχίσω από την αρχή, γιατί αλλιώς θα χάσω τον μπούσουλα...

1. Δεν μπορώ να τα βάλω με την «αφρικάνικη παράδοση & σοφία». Κυρίως όμως δεν μπορώ να τα βάλω με την «ανθρώπινη δεισιδαιμονία & ηλιθιότητα». Οπότε καλωσορίζω τον κ. Cisse Sam στην Ελλάδα...
2. ...και τον γκουκλάρω! Και το πρώτο αποτέλεσμα στο όνομά του είναι ένα myspace. Το myspace ενός 19χρονου Άγγλου που ζει στη Γενεύη! Αρχίζω να ψυλλιάζομαι πως κάτι τρέχει...
3. ...κι έτσι αναζητώ το «Συμβούλιο των Μέντιουμ του Ιερού Δάσους της Δυτικής Αφρικής» στο οποίο ανήκει! Το ψάχνω στα αγγλικά, εννοείται, και... δεν θα το πιστέψετε, δεν βρήκα τίποτα.
4. Και μετά βλέπω τις ώρες εργασίας: 07:00 με 21:00. Μιλάμε για 14ωρο! Να θυμηθώ να πάρω αύριο την Επιθεώρηση Εργασίας...
5. ...αν και δεν νομίζω να γίνει κάτι, μιας και ο κύριος Cisse Sam θα έχει φροντίσει να αποφύγει κάθε κακοτοπιά, μιας και «προβλέπει το μέλλον με ακρίβεια». Εκτός αν εννοεί πως χρεώνει πολλά.

Σιωπή, ο βασιλιάς φωτογραφίζεται

Χθες μας ήρθαν και η πρώτες φωτογραφίες που μας τράβηξε η Χρυσαλία στην παράσταση «Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει». Η Χρυσαλία φωτογραφίζει όλες τις παραγωγές της θεατρικής ομάδας Οι όπερες των ζητιάνων, και δεν μπόρεσα να αντισταθώ να φτιάξω ένα σλάιντ-σόου με αυτές! Ιδού!



Η μούσικη που ακούγεται είναι το εισαγωγικό κομμάτι από το CD του Νίκου Κυπουργού «Τα μυστικά του κήπου», γι' αυτό ίσως να σας φαίνεται οικείο. Αυτό που πρέπει να ξέρετε είναι πως αποτελεί το κεντρικό μουσικό θέμα του μιούζικαλ «Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει». Για το πώς ακούγεται στην παράσταση, θα πρέπει να έρθετε στο bios...

Το ξορκίσαμε το κακό!

Όλα κύλησαν καταπληκτικά χθες! Όλα λειτούργησαν:
Το ντίμερ δεν κάηκε!
Ο προτζέκτορας δεν έσβησε!
Η μπαταρία του μικροφώνου δεν τελείωσε!
Εγώ δεν ακύρωσα παράσταση λόγω πυρετού!

Και το καλύτερο; Το Nixon γέμισε κόσμο. Και γέλια. Και άντε μετά να μη χαζοχαίρομαι εγώ μετά!

Τι είναι αυτά τα σκοτάδια; Γιατί κρύβεται ο κύριος;!

Πολύ καλύτερα! Γεμάτο το Nixon λέμε, σολντ-άουτ!

Και σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να σας παρουσιάσω το χώρο που θα φιλοξενηθεί η παράστασή μου στη Θεσσαλονίκη. Από Τετάρτη 3/2, και κάθε Τετάρτη, το «Αντί Διδακτορικού» ανεβαίνει για πρώτη φορά Θεσσαλονίκη, για 8 παραστάσεις, στο θέατρο Σοφούλη!

Κάπου εδώ θα βάλω τα τρία πορτοκαλί χαλάκια!

Οπότε, ας πέσει σύρμα! Όσοι είστε απο Θεσσαλονίκη, όσοι έχετε γνωστούς στη Θεσσαλονίκη, ακόμα και η Θεσσαλονίκη η ίδια αν με διαβάζει, έλατε! Κάθε Τετάρτη θα ανεβαίνω Θεσσαλονίκη, και μετά κάθε Πέμπτη και Παρασκευή θα συνεχίζω κανονικά στην Αθήνα.

Πάει και αυτή η παράσταση. Μένουν άλλες 18!

Νομίζω πως ξεμπερδέψαμε...

...με την κατάρα των τεχνικών προβλημάτων! Αφού τελείωσε και η μπαταρία 5 λεπτά πριν τη λήξη της παράστασης (οπότε ξέρω πια πως μια μπαταρία βγάζει 8 παραστάσεις), νομίζω πως δεν υπάρχει κάτι που να μην έχει συμβεί στις φετινές παραστάσεις του «Αντί Διδακτορικού»! Όπως και να 'χει, η παράσταση ολοκληρώθηκε όπως ξεκίνησε: με επιτυχία!

«Τι ωραία που ήταν, να ξανάρθουμε!»

«Να ξανάρθουμε, αλλά να καθίσουμε σε τριθέσιο!»

Και έγινε και κάτι ακόμα χθες, πριν την παράσταση: το προχθεσινό μου παραλήρημα στο twitter για τη λιτότητα και την οικονομική κρίση, έγινε θέμα στο tvxs! Και το περιεχόμενo μού ενέπνευσε για την κατεύθυνση που ίσως πρέπει να πάρει ο επόμενος σταντ-απ μονόλογός μου...

Πάει άλλη μία παράσταση! Μένουν άλλες 19!

Αντί Καταθλιπτικού

Μόλις διάβασα εδώ για έναν τύπο στο Χονγκ-Κονγκ που άρχισε να μοιράζει χρήματα σε αγνώστους στο δρόμο, επειδή, όπως δήλωσε, ένοιωθε θλίψη και μοίρασε τα χρήματα για να «ευθυμήσει». Με τα ίδια χρήματα που μοίρασε θα μπορούσε να είχε έρθει στο Nixon και να δει το «Αντί Διδακτορικού»! Εντάξει, μπορεί να μην καταλάβαινε τι έλεγα, αλλά σίγουρα θα τον είχαν συμπαρασύρει τα γέλια των άλλων. Γιατί το γέλιο είναι όντως μεταδοτικό!

Ορίστε, αυτοί γιατί δεν βγήκαν να μοιράσουν λεφτά;

Μα επειδή δεν είχαν κατάθλιψη χθες βράδυ!

Δεν ξέρω αν φαίνονται οι άδειες θέσεις (εντάξει, φαίνονται, το ξέρω!). Κάθε άδεια θέση είναι μια χαμένη ευκαιρία γέλιου. Μήπως να πήγαινα να παίξω στο Χονγκ-Κονγκ;...

Πάει μια παράσταση ακόμα. Μένουν άλλες 20!

Και σιγά...

...να μη συνέβαινε κάτι. Όλα στημένα, όλα έτοιμα, και τσάφ! καίγεται το ντίμερ που ελέγχει τους προβολείς. Αλλά, μαθημένα τα βουνά στα χιόνια! Η παράσταση έγινε κανονικά και γελάσαμε πάρα πολύ και απόψε.

Αυτοί μάλλον πέρασαν καλά!

Κι αυτοί, θαρρώ, επίσης!

Και κάτι πικάντικο, πριν κλείσω. Αντιγράφω από τα μεθαυριανά κουτσομπολίστικα περιοδικά: «γνωστή μέτζο γιόρτασε την ονομαστική της εορτή παρακολουθώντας παράσταση σταντ-απ!» Χρόνια πολλά, συναδέλφισσα, γειτόνισσα, φίλη!

Πότε έγινε και τούτη η παράσταση;! Μένουν άλλες 21!

Καλή χρονιά!

Ποια ρεβεγιόν και ποιες εξόδους, φέτος έζησα από τις ωραιότερες Πρωτοχρονιές! Στην αλλαγή του χρόνου κέρδισα το φλουρί και μόλις επέστρεψα από μια παράσταση του «Αντί Διδακτορικού» που την ευχαριστήθηκα όσο λίγες! Αλλά και το κοινό, μια χαρά πέρασε! Μόνο το «Πάει ο παλιός ο χρόνος» που δεν τραγουδήσαμε, θα μπορούσαμε να το είχαμε μοιράσει, να τραγουδούσαν οι μεν «Καλή Χρονιά» και να τους απαντούσαν οι δε «Χρόνια Πολλά». Ας το κάνω φωτογραφικά, έστω...

Πάει ο παλιός ο χρόνος

Ας γιορτάσουμε παιδιά

Και του χωρισμού ο πόνος

Ας κοιμάται στην καρδιά

Καλή Χρονιά! (δις)

Χρόνια Πολλά! (δις)

ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ Η ΧΡΥΣΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!

Κι αν η αποψινή ανάρτηση σας φαίνεται υπερβολικά καλαμποκάτη ("too corny" που θα έλεγαν και οι αγγλόφωνοι), φταίει που πριν την παράσταση μια φίλη του «Αντί Διδακτορικού» που είχε έρθει και πέρυσι, όχι μόνο ξαναήρθε, αλλά μου έφερε κι ένα δώρο με το οποίο στολίσα το σκηνικό!

"Anstatt Doktorates" Neujahrsgala!

Δεν μου έφερε το ποτήρι. Ούτε και τα χαλάκια! Τη γλάστρα μού έφερε! Εμείς και η Βιέννη στολίζουμε τη σκηνή με άνθη την Πρωτοχρονιά! Σ' ευχαριστώ, Αθηνά, πραγματικά με συγκίνησες.

Ακόμα μία παράσταση αρχειοθετήθηκε. Μένουν άλλες 22!