O μύθος γνωστός. Η κατάσταση του χρήστη Μedea είναι Απασχολημένος
και ίσως να μην απαντήσει. Ο λόγος του Ευριπίδη στο χωροχρονικό ασαφές του διαδικτύου. Medea commented on her status. Ο θεατής παρακολουθεί την επιφάνεια εργασίας της ηρωίδας. Εντοπιστηκε νέο υλικό.
Η περφόρμανς desktopMedea προσβλέπει σε μια ηλεκτρονική ανάγνωση της Μήδειας του Ευριπίδη, μεταφερμένη στο χωροχρονικό ασαφές του διαδικτύου. Το κοινό παρακολουθεί, μέσω προβολής, την επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή της ηρωίδας, καθώς αυτή, απομονωμένη και μόνη, επικοινωνεί μόνο μέσω διαδικτύου με τους υπόλοιπους φορείς του δράματος. Ο λόγος του Ευριπίδη, σε μετάφραση, παρουσιάζεται αποσπασματικά, χωρίς τις υποκριτικές υπογραμμίσεις μιας δεδομένης εκφοράς, αποκαλύπτωντας πέραν της ουσίας και τον νοημάτων του, την εικαστική αξία του ως εγγράματη απεικόνιση.
Γιατί όμως μια τέτοια προσέγγιση; Από προσωπικές εμπειρίες στο διαδίκτυο, δεν ήταν λίγες οι φορές που είχα ξαφνιαστεί από τη σαφήνεια, το βάθος και την αμεσότητα του γραπτού λόγου που γεννιεται και εκφέρεται μέσω λειτουργιών και χαρακτηριστικών που απαντούνται συχνότερα στον προφορικό λόγο. Ένα θεατρικό έργο μεταφέρεται στο κοινό κυρίως μέσω του προφορικού λόγου, και αυτή η ταύτιση γραπτού και προφορικού λόγου που συντελλείται στη διαδικτυακή προσωπική επικοινωνία δεν απέχει από μια θεατρική παράσταση. Το μόνο που λείπει είναι ο θεατής, ώστε να ολοκληρωθεί η θεατρική σύμβαση.
Η περφόρμανς που θα παρουσιαστεί στο bios, στα πλαίσια του φεστιβάλ ΟΠΑ.02 αποτελεί ένα κομμάτι μόνο της συνολικής περφόρμανς που θα ήθελα να παρουσιαστεί. Όμως είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δούμε αν το βασικότερο κομμάτι, αυτό της προβολής, μπορεί να λειτουργήσει και να μετουσιωθεί σε θεατρική εμπειρία. Γι' αυτό και η θεατρική δράση περιορίζεται στην προβολή, χωρίς μουσική, ήχους ή σκηνική δράση των συμμετεχόντων: Οι τέσσερις χρήστες (Διονύσης Ατζαράκης, Δημήτρης Δημόπουλος, Γιώργος Κρήτος, Αντώνης Τανισκίδης), που θα συμμετέχουν στη ζωντανή εκτέλεση, θα βρίσκονται στο χώρο μεν, αλλά σε διαφορετική αίθουσα δε, αόρατοι από το κοινό.
Θαρρώ πως καλοκαίριασε Θαρρώ πως ήρθε θέρος Μια κατσαρίδα μέριασε Την είδα χθες στο μέρος
Με κοίταγε ακίνητη Με θώραγε σιγώντας Μα σαν τη σίμωσα, αυτή Την έκανε πετώντας
Μπορεί να ήταν μόνο μια Μα ξέρω, θα ξανάρθει Και με τις φίλες της ξανά Στο μπάνιο μου θ' αράξει
Το σχέδιό μου έκανα Το έθεσα σε πράξη Και αν την δω ποτέ ξανά Πια δεν θα με τρομάξει
Θα την κοιτάξω και εγώ Και τι θα κάνω μόνο; Θα την ραντίσω στο λεπτό Με κατσαριδοκτόνο!
Το παραπάνω γράφημα συσχετισμού εμφάνισης κατσαρίδων και πωλήσεων κατσαριδοκτόνων είναι της σχεδιάστριας Kanella και με ενέπνευσε να γράψω το παραπάνω ποίημα, ο δημιουργός! Είναι βασισμένο σε πραγματική ιστορία, της οποίας η τελική πράξη θα παιχτεί απόψε, της έχω στήσει καραούλι...
Και κλείνουμε τη σεζόν με τον τίτλο «Καλύτερου Κοινού της 10/5» να δίδεται σε όσους παρακολούθησαν τη 2η παρουσίαση του «Αντί Διδακτορικού» στο bob theatre festival. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στη «Μικρή Χώρα» που φιλοξένησε τους νικητές του τίτλου!
Νικητές από τη μία...
...νικητές και από την άλλη!
Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον τοίχο έξω από τη «Μικρή Χώρα» που φιλοξένησε την αφίσα!
Αυτό ήταν! Τέρμα το «Αντί Διδακτορικού»! Πάμε γι' άλλα! Πολλά, διαφορετικά και καινούργια...
Μακάρι να μπορούσα να ευχαριστήσω προσωπικά τους 592 θεατές που ήρθαν στο Nixon και παρακολούθησαν κάποια από τις 16 παραστάσεις του «Αντί Διδακτορικού» που δόθηκαν εκεί. Δεν μπορώ όμως. Μπορώ όμως να κάνω μια ανάρτηση, ελπίζοντας πως ίσως κάποιοι τη διαβάσουν.
Αρχίζω λοιπόν τούτο το μικρό απολογισμό με τα βιντεάκια που γυρίστηκαν ειδικά για αυτή την παράσταση. Τα δύο πρώτα κυκλοφορούν εδώ και καιρό στο διαδίκτυο. Το τρίτο όμως, που παιζόταν στην έναρξη της παράστασης, ανεβαίνει για πρώτη φορά. Όσοι τα έβλεπαν, παραξενεύονταν που ήταν τόσο σοβαρά. Καιρός λοιπόν να αποκαλυφθεί ποιοι ήταν οι συγγραφείς των κειμένων που ακούγονται...
απόσπασμα χορικού από τις «Βάκχες» του Ευριπίδη
Τα γυρίσματα έγιναν στις 25/1 στην Ανάβυσσο. Ήταν μια βροχερή Κυριακή, με τον τέλειο φωτισμό για τη διάθεση που θέλαμε να δώσουμε στα βίντεο. Μόνο που μόλις φτάσαμε στην παραλία, τα σύννεφα άνοιξαν και εγώ έσκαγα με το σκουφί!
απόσπασμα χορικού από τις «Χοηφόρες» του Αισχύλου
Και ακολουθεί το εναρκτήριο βίντεο της παράστασης. Στο Νixon έπαιζα στη μικρή αίθουσα προβολών που υπάρχει εκεί. Αρχικά ήθελα να καλύψω την οθόνη, όμως μετά είπαμε να ξεκινάμε με ένα βίντεο. Αυτό το βίντεο άνοιξε το «Αντί Διδακτορικού» στις 9/2 στο Νixon.
απόσπασμα από τον «Αίαντα» του Σοφοκλή
Σκηνοθέτης των βίντεο είναι ο Κωνσταντίνος Πιλάβιος, τον οποίον και ευχαριστώ για όλη τη δουλειά που έκανε, καθώς και για την υποστήριξη στα φώτα και τον ήχο καθόλη τη διάρκεια των παραστάσεων. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον Χρήστο Τριανταφύλλου που έγραψε τη μουσική επένδυση. (Είμαστε στα 594 «ευχαριστώ»)
Το «Αντί Διδακτορικού» είναι ένα one-man stand-up comedy show. Είναι σαφές πως μόνο "one-man" δεν μπορεί να είναι! Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιώργο Κατινά, ηθοποιό και σκηνοθέτη, που αντί να κάτσει να ασχοληθεί με τα δικά του, με βοήθησε κάνοντας την παραγωγή της παράστασής μέσω της εταιρείας του 4actors. Το τι τράβηξε δεν λέγεται... Τα άγχη μου αν θα έχουμε κόσμο, τις ανασφάλειές μου που δεν γέλασαν σε ένα σημείο, τις αφόρητες απαιτήσεις μου («όχι, Γιώργο, δεν θα βάλουμε κόσμο στα σκαλάκια», όχι πως χρειάστηκε κιόλας).
Τρεις λοιπόν ήμασταν κάθε βράδυ στο Nixon για αυτή την παράσταση: ο Γιώργος στην είσοδο, ο Κωνσταντίνος στην κονσόλα και εγώ στη σκηνή. Και να 'μαστε και μετά την τελευταία παράσταση στις 5/5 στον τελευταίο από τους απίστευτα αναπαυτικά καναπέδες της αίθουσας. Όσο μαλλί μού λείπει, το έχουν αυτοί οι δύο σε μούσια! Ο Πιλάβιος είναι ο αριστερά, ο Κατινάς είναι ο δεξιά, εγώ είμαι ο κέντρο! (Και με το «ευχαριστώ» του Γιώργου, εχουμε φτάσει αισιώς στα 595) Η φωτογραφία είναι από κινητό, γιατί ενώ ήθελα να κάνω ένα μεγάλο και εκτένές φωτογραφικό αφιέρωμα για τα όσα παρασκηνιακά γίνονταν πριν και μετά την παράσταση, ξέχασα να φορτίσω την μπαταρία της ψηφιακής! Τόσο μου κόβει ώρες-ώρες... Έβγαλα κάποιες πριν την παράσταση, οπότε λέω να παραθέσω την πιο καλλιτεχνική που απεικονίζει την αίθουσα από το προβολείο ενώ ο Κωνσταντίνος ρυθμίζει τον προτζέκτορα.
Δεν τελειώσαμε με τις ευχαριστίες! Μεγάλο και τεράστιο «ευχαριστώ» στο συνάδελφο κωμικό και φίλο Δημήτρη Δούκογλου που σχεδίασε την αφίσα της παράστασης. Ο Δημήτρης έχει τραβήξει κι αυτός μεγάλες γκρίνιες κατά το σχεδιασμό της αφίσας και είναι από τους ανθρώπους που έχει ζήσει την πορεία του «Αντί Διδακτορικού» από την πρώτη παρουσίαση της παράστασης στις Νύχτες Κωμωδίας μέχρι την πρεμιέρα στο Nixon. Ατελείωτες συνομιλίες στο msn περί αστείων και δομής κειμένου, ατελείωτες κουβέντες περί χρωμάτων και γραμματοσειρών, είναι να μην καταπιαστούν με δουλειά δύο Κριοί. (Στα πόσα «ευχαριστώ» είμαστε; Α, στα 596)
Από την πρώτη πρόταση για την αφίσα του 2008... (εννοείται πως δεν ήταν αυτή η τελική αφίσα!)
...στην τελική αφίσα για τις παραστάσεις του 2009!
Πολλά και διάφορα «ευχαριστώ» σε όλους στο Nixon! Στους ιδιοκτήτες, τις σερβιτόρες, τους μπάρμαν, τους μάγειρες, όλους όσους χωρίς να ξέρουν βοηθούσαν στο να παρουσιάζεται η παράσταση μου σ' ένα χώρο που λάτρεψα με το που είδα! Γιατί όταν είδα την αίθουσα προβολών στο Nixon είπα μέσα μου «σταντ-απ φέτος θα παίξεις εδώ ή πουθενά»! Και αυτό έγινε! Επίσης «ευχαριστώ» στους φίλους μου, που με συμβούλευαν και με στήριξαν! Βαρέθηκα να μετράω, χίλια ευχαριστώ προς κάθε κατεύθυνση! Πάμε! Τίτλοι τέλους! Τους τίτλους τέλους που έπαιζαν και στην παράσταση.
«Καλύτερο Κοινό της 5/5» αναδείχθηκε το κοινό της τελευταίας παράστασης στο Nixon του «Αντί Διδακτορικού». Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού το γέλιο τους και το χειροκρότημά τους τούς χάρισε δικαιωματικά τον τίτλο αυτό. Όμως εγώ δεν τους φέρθηκα σωστά... Η μπαταρία της φωτογραφικής μηχανής με πρόδωσε! Έτσι κατάφερα να βγάλω μόνο τη μία πλευρά φωτογραφία.
Όμως και η άλλη πλευρά του Nixon ήταν γεμάτη! Δεν έχω αποδεικτικά στοιχεία, αφιερώνω όμως την επόμενη φωτογραφία στο κοινό που απόψε κάθισε σε αυτούς τους καναπέδες!
Η επιτροπή απονομής του τίτλου «Καλύτερου Κοινού της 4/5» πρέπει να ξυπνήσει σε λίγες ώρες, οπότε απονέμει τον προαναφερθέντα τίτλο σε όλους όσους ήρθαν στην προτελευταία παράσταση του «Αντί Διδακτορικού» στο Nixon. Ας γνωρίσουμε τους νικητές!
Ο τίτλος «Καλύτερου Κοινού στις 2/5» απονέμεται στους 20 θεατές που προτίμησαν «Αντί Τριημέρου» το «Αντί Διδακτορικού» που παρουσιάστηκε στη Μικρή Χώρα στα πλαίσια του bob theatre festival. Η Μικρή Χώρα είναι ένας χώρος πολύ διαφορετικός από το Nixon: μαύροι τοίχοι, μαύρο πάτωμα, όλα μαύρα! Έσπασα αυτή τη μαυρίλα με το γνωστό μου σκηνικό: 3 πορτοκαλί χαλάκια.
Θέλω να μιλήσω για αυτά τα πορτοκαλί χαλάκια. Αντιπροσωπεύουν τα 3 απαραίτητα στοιχεία που θεωρώ πως απαιτούνται για μια καλή παράσταση σταντ-απ. Έχουμε και λέμε: (α) καλό κείμενο (β) καλή παρουσίαση (γ) κοινό. Τα (α) και (β) είναι φυσικά δική μου υποχρέωση. Το (γ) είναι όμως αυτό που ολοκληρώνει την παράσταση. Χωρίς το κοινό, δεν κάνω σταντ-απ, απλώς παραμιλάω. Και ξέρετε τι λένε για όσους παραμιλάνε και γελάνε μόνοι τους. Πως είναι τρελοί! Οπότε χρειάζομαι το κοινό, γιατί αλλιώς θα βρεθεί κανείς και θα με πάρει είδηση και τότε θα με τρέχουν και θα μου παίρνουν μέτρα για το γνωστό λευκό μακρυμάνικο πουκάμισο. Και όχι τίποτα άλλο, έχω παχύνει και το λευκό θα το τονίζει!
Ας γνωρίσουμε όμως τους τυχερούς κατόχους του τίτλου, γνωστούς και ως μεταβλητή (γ) στην εξίσωση μιας καλής παράστασης σταντ-απ.
Γεννήθηκα το 1976 στον Πειραιά.
Σπούδασα για να γίνω χρήσιμος στην κοινωνία στη δραματική σχολή Ίασμος και στα ΤΕΙ τουριστικών επιχειρήσεων Αθήνας.
Κάπου ενδιάμεσα έκανα και αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά και ρώσικα.
Αν και φιλομαθής, ακόμα δεν έχω μάθει να οδηγώ!
Αυτή την περίοδο μπορώ και ζω από το θέατρο, το σταντ-απ και τις μεταγλωττίσεις. Καλά είναι!
Αυτό ήταν! Τέρμα το «Αντί Διδακτορικού»! Πάμε γι' άλλα! Πολλά, διαφορετικά και καινούργια...
